Survivor
Member
Andrey Kurkov, 1961 yılında Sovyetler Birliği’nin Leningrad kentinde (Saint Petersburg) doğdu. Çocuk yaşta ailesiyle bir arada Ukrayna’nın başşehri Kiev’e taşınan Kurkov, okulunu bitirdikten daha sonra redaktörlük ve kameramanlık yaptı. yaşamını Kiev ve Londra içinde geçiren, yapıtları Türkçe de dahil olmak üzere 37 lisana çevrilen Kurkov Rusya’nın Ukrayna topraklarına yönelik saldırısının başladığı sabah Ukrayna’daki meskeninde yeni kitabı üzerinde çalışıyordu. Savaşın başlamasının akabinde romanı üzerinde çalışmayı bırakan Kurkov, kendini savaşın gerçek yüzünü gün gün not düşmeye adadı.
8 MART’I UNUTAMIYOR
Savaş başladığında Ukrayna’da bulunan Kurkov ve İngiliz eşi, aldıkları ortak karar kararında Ukrayna’da kalmaya karar verdi ve Kiev’de bulunan konutlarını Ukrayna’nın batısında bulunan Makariv’e taşıdı. Muharrir Kurkov ve eşi Makariv’e taşındıktan daha sonra kasabaya fazlaca süratli biçimde adapte oldu. Çiftin kasabaya ait en sevdikleri ayrıntı ise Makariv’le özleşmiş bir ekmek çeşidi olan Makariv somunuydu. Lakin bu durum hayli uzun sürmedi. Andrey Kurkov, kitabında “Kanlı Ekmek” başlığını verdiği kısımda anlattığı 8 Mart gününü, “Makariv’de bulunan fırın pazartesi günü bombalandı ve bu sırada içeride fırıncılar ekmek yapıyorlardı. Akın gerçekleşmedilk evvel fırıncıların etrafını saran ekmek kokusunu bir saniye dahi unutamıyorum. 13 fırıncı bir anda paramparça oldu. Artık ne Makariv fırını ne de Makariv ekmeği var” sözleriyle anlattı.
“Hayvan barınağına istekli olarak yiyecek götüren bir küme gencin vurulması, yaşlı insanlara emekli maaşlarını götüren postacıların öldürülmesi ve yoldan geçen iki rahibin katledilmesi. Liste bu biçimde uzayıp gidiyor. Hangi kabahatlerin işlendiğini çabucak hemen bilmiyoruz lakin hepsi bir gün ortaya çıkacak ve mahkemelerde kanıt olarak kullanılacak.” Andrey Kurkov
Rusya’nın intikam alırcasına taarruzlar gerçekleştirdiğini lisana getiren Kurkov, besin tedarik zincirinin Rus ordusu tarafınca sık sık maksat alındığını söylemiş oldu. Kiev’de bulunan en büyük besin depolarının da hücumlardan nasibini aldığını anlatan muharrir, kelamlarını şöyleki sürdürdü:
“Kiev’in en büyük depoları havaya uçuruldu. Binlerce kişiyi besleyecek olan tonlarca donmuş et ve öbür besin eserleri ziyan oldu. Ukrayna bu yıl tarım yerlerinin kıymetli bir kısmında ekim yapamayacak zira Rus ordusu bu topraklara buğday yerine mevt ekiyor.”
Savaş şartlarının günlük yaşantıyı nasıl etkilediğini yaptığı müşahedelerle anlatan Kurkov, kitabında 83 yaşındaki bir hanımın da öyküsüne yer verdi. Yaşlı hanımın meskeninin topçu atışları kararında büyük oradan tahrip edildiğini lisana getiren muharrir, bir umut olarak gördüğü sahneyi, “Her şeye karşın ayakta kalmayı başarmış ve moralini bozmayan 83 yaşında bir bayan, duvarları yıkılmış ve pencereleri kırılmış meskenine aldırış etmeden Paskalya pişirmeye devam ediyordu” diyerek tanım etti.
‘RUSÇA OLAN HER ŞEY ARTIK NEFRET DOLU’
Kendisi de Rusya’nın Saint Petersburg kentinde doğan muharrir, savaşla bir arada Ukrayna’da Rusya’ya bakışın değiştiğini gözlemlediğini vurguladı. Kurkov, savaş devam ettiği sırada şahsen tanıştığı insanların neler hissettiklerini yazdığı kısımda, “Anne Vera isimli bir komşumuzla tanıştım. Kendisi Rusça konuşuyor ve Rusya’da epey fazla akrabası var. Vera yaşananlardan rahatsız olduğunu ‘Putin Ukrayna’da bulunan Rusları koruduğunu söylüyor lakin onları bombalarıyla öldürüyor. Rusları korumak istiyorsa bombalamayı bırakmalı’ sözleriyle anlatıyor” bilgilerina yer verdi.
“Rusça olan her şey artık yalnızca nefrete niye oluyor. Evet, ben de nefretle doluyum” diyen Kurkov’a göre bu savaş Rus lisanıyla ilgili değil. “Bu savaş, Putin’in SSCB’yi yahut Rus İmparatorluğu’nu bir daha yaratma hayalini gerçekleştirmesiyle ilgili ve bu hayal Kiev olmadan, Ukrayna olmadan da mümkün değil” diyen müellif, “Bu niçinle kan dökülüyor ve Rus askerleri de dahil olmak üzere beşerler ölüyor” yorumunda bulundu.
Savaşın fizikî yıkımdan epeyce öte bir olay olduğunu anlatan Andery Kurkov’un “İstila Günlüğü” isimli kitabında yer verdiği şu kelamları ise savaşın yarattığı dehşetin özeti niteliğinde: “Savaşın artık içimde olduğunu hissediyorum. Bu, çıkarılamayan bir tümörle yaşadığınızı bilmek üzere bir şey.”
8 MART’I UNUTAMIYOR
Savaş başladığında Ukrayna’da bulunan Kurkov ve İngiliz eşi, aldıkları ortak karar kararında Ukrayna’da kalmaya karar verdi ve Kiev’de bulunan konutlarını Ukrayna’nın batısında bulunan Makariv’e taşıdı. Muharrir Kurkov ve eşi Makariv’e taşındıktan daha sonra kasabaya fazlaca süratli biçimde adapte oldu. Çiftin kasabaya ait en sevdikleri ayrıntı ise Makariv’le özleşmiş bir ekmek çeşidi olan Makariv somunuydu. Lakin bu durum hayli uzun sürmedi. Andrey Kurkov, kitabında “Kanlı Ekmek” başlığını verdiği kısımda anlattığı 8 Mart gününü, “Makariv’de bulunan fırın pazartesi günü bombalandı ve bu sırada içeride fırıncılar ekmek yapıyorlardı. Akın gerçekleşmedilk evvel fırıncıların etrafını saran ekmek kokusunu bir saniye dahi unutamıyorum. 13 fırıncı bir anda paramparça oldu. Artık ne Makariv fırını ne de Makariv ekmeği var” sözleriyle anlattı.
“Hayvan barınağına istekli olarak yiyecek götüren bir küme gencin vurulması, yaşlı insanlara emekli maaşlarını götüren postacıların öldürülmesi ve yoldan geçen iki rahibin katledilmesi. Liste bu biçimde uzayıp gidiyor. Hangi kabahatlerin işlendiğini çabucak hemen bilmiyoruz lakin hepsi bir gün ortaya çıkacak ve mahkemelerde kanıt olarak kullanılacak.” Andrey Kurkov
Rusya’nın intikam alırcasına taarruzlar gerçekleştirdiğini lisana getiren Kurkov, besin tedarik zincirinin Rus ordusu tarafınca sık sık maksat alındığını söylemiş oldu. Kiev’de bulunan en büyük besin depolarının da hücumlardan nasibini aldığını anlatan muharrir, kelamlarını şöyleki sürdürdü:
“Kiev’in en büyük depoları havaya uçuruldu. Binlerce kişiyi besleyecek olan tonlarca donmuş et ve öbür besin eserleri ziyan oldu. Ukrayna bu yıl tarım yerlerinin kıymetli bir kısmında ekim yapamayacak zira Rus ordusu bu topraklara buğday yerine mevt ekiyor.”
Savaş şartlarının günlük yaşantıyı nasıl etkilediğini yaptığı müşahedelerle anlatan Kurkov, kitabında 83 yaşındaki bir hanımın da öyküsüne yer verdi. Yaşlı hanımın meskeninin topçu atışları kararında büyük oradan tahrip edildiğini lisana getiren muharrir, bir umut olarak gördüğü sahneyi, “Her şeye karşın ayakta kalmayı başarmış ve moralini bozmayan 83 yaşında bir bayan, duvarları yıkılmış ve pencereleri kırılmış meskenine aldırış etmeden Paskalya pişirmeye devam ediyordu” diyerek tanım etti.
‘RUSÇA OLAN HER ŞEY ARTIK NEFRET DOLU’
Kendisi de Rusya’nın Saint Petersburg kentinde doğan muharrir, savaşla bir arada Ukrayna’da Rusya’ya bakışın değiştiğini gözlemlediğini vurguladı. Kurkov, savaş devam ettiği sırada şahsen tanıştığı insanların neler hissettiklerini yazdığı kısımda, “Anne Vera isimli bir komşumuzla tanıştım. Kendisi Rusça konuşuyor ve Rusya’da epey fazla akrabası var. Vera yaşananlardan rahatsız olduğunu ‘Putin Ukrayna’da bulunan Rusları koruduğunu söylüyor lakin onları bombalarıyla öldürüyor. Rusları korumak istiyorsa bombalamayı bırakmalı’ sözleriyle anlatıyor” bilgilerina yer verdi.
“Rusça olan her şey artık yalnızca nefrete niye oluyor. Evet, ben de nefretle doluyum” diyen Kurkov’a göre bu savaş Rus lisanıyla ilgili değil. “Bu savaş, Putin’in SSCB’yi yahut Rus İmparatorluğu’nu bir daha yaratma hayalini gerçekleştirmesiyle ilgili ve bu hayal Kiev olmadan, Ukrayna olmadan da mümkün değil” diyen müellif, “Bu niçinle kan dökülüyor ve Rus askerleri de dahil olmak üzere beşerler ölüyor” yorumunda bulundu.
Savaşın fizikî yıkımdan epeyce öte bir olay olduğunu anlatan Andery Kurkov’un “İstila Günlüğü” isimli kitabında yer verdiği şu kelamları ise savaşın yarattığı dehşetin özeti niteliğinde: “Savaşın artık içimde olduğunu hissediyorum. Bu, çıkarılamayan bir tümörle yaşadığınızı bilmek üzere bir şey.”