Survivor
Member
Annesi mesken bayanı, babası ise devlet memuru olan Burak Ovacıkbaş askerden dönmesine 10 gün kala aldığı haberle adeta yıkıldı. Annesinin doğum gününü kutlayacağını düşünürken, babasının vefat ettiğini öğrenen Burak için o saatten daha sonra hayat değişik bir hal aldı. Burak, babasını anlatırken, “Bir yandan ablamı ve beni okutmaya çalışırken, bir yandan da geçim çabası veriyordu” diyor. Babasının vefatıyla acı biçimde başlayan kıssası, yapması gereken bir gayeye dönüşen Burak Ovacıkbaşı, “Babam maalesef geride yapmak istediği ancak yapamadığı hayli hayalini bırakarak vefat etti” diyerek yola çıkış öyküsünü şöyleki anlattı:
“Askerliğimin bitmesine 10 gün vardı. Annemin doğum günüydü. Benim çarşı iznimde telefonum çalmıştı, annemin doğum gününü kutlamak için hazırlanırken bu telefonla babamın vefat haberini almıştım. Her şey sakinleştiğinde ondan geriye kalan, kokusu hâlâ üzerinde olan kıyafetlerini düzenlerken ceketinin cebinden bir mektup çıktı. 4 sayfalık o mektubu bana yazmıştı, bugün o mektup konutumuzun duvarında asılı.”
‘TEK HAYALİM SENİNLE BİR TEKNEDE BALIK TUTMAK’
Babasının ceketinin cebinde, ona gönderemediği “Oğlum” diyerek başlayan mektubu bulan Burak, “Oğlum benim tek hayalim seninle bir teknede balık tutabilmek ve birkaç kenti seninle gezebilmek lakin maddi imkanım olmadığı için bunlara yetemedim. Kendi hayallerimi daima yarınlara ertelemek zorunda kaldım. Zira sizler evlatlarımsınız ve benim tek önceliğim sizlersiniz” kelamlarıyla karşılaştı.
“Mektubun en can alıcı yeri” dediği satırları okurken Burak, “Kalbimin birkaç saniye sessizleştiği tahminen de atamadığı o an şuydu” dedi ve ekledi:
“Mektupta ‘Oğlum ben muhtaçlığın olduğun her an yanındayım, kâfi ki sen iste’ diyordu. Okuyunca gözümden dökülen yaşlarla ‘İstiyorum baba, istiyorum haydi çık gel ve o kentlere gidelim. Bir tekne nedir ki, sen iste kâfi ki. Şu an hangi para satın alabilir o tekneyi, biri bana söylesin!”
Burak Ovacıkbaşı o mektubu okuduktan daha sonra kendisine bir yemin etti. Babası onlara yetebilmek için hayallerini daima ertelemişti lakin o ertelemeyecekti. tıpkı vakitte cebinde hiç parası olmadan bunu yapacak, kent şehir gezip babasının istediği o oltayı da alıp balık tutacaktı. söylemiş olduğini de yaptı ve 2016 yılında evlenip karısıyla bu hayallerini gerçekleştirmek için yollara düştü. Bir sırt çantası, bir demlik, biraz zerzevat ve oltalarıyla beş parasız biçimde Çanakkale’den Kars’a her yeri otostop yaparak 4 yıl boyunca gezdiler. 81 vilayette binlerce kamp yapıp, yüzlerce ilçe gördüler.
‘PARAMIZ OLMADIĞI İÇİN HİÇ ET YEMEDİK’
Parasız gezmenin herkes için sıkıntı olduğunun altını çizen çift, “Çok sıkıntı lakin cebimizde paramız ve kredi kartlarımız olduğunda babama verdiğim o kelamın hiç bir kararı kalmayacaktı. Zira babam o hayalini para yüzünden ertelemişti ve biz parasız bunu başarmalıydık. Beşerler hayallerini yarınlara ertelememeli. Biz bu serüvene ‘bugünler de dünlerin yarınları değil mi?’ diyerek başladık” diye konuştu.
Yollarda geçim konusunda külfetlerinin da olduğunu söyleyen Ovacıkbaşı çifti, paraları olmadığı için hiç et yemediklerini söyleyip şunları paylaştı:
“Çoğu vakit balık tuttuk. Balığı kızartmak için bir eşyamız da yok. Biz de bir ağaç kısmında ateş üzerinde çevirerek yiyorduk. Beşerler inanılmaz derecede kıymetli demlikler ve ocaklar alıyor. Bunlar bize fazlaca garip ve komik geliyor. Kamp bu değil, kamp imkansızlıklardan imkan yaratmak. örneğin çay kaşığı yerine bir kol modülü kullanmak bile bir kamp geleneği olmalı, bundan tiksinen beşerler sanırım otellerde huzur buluyordur. Deniz kestaneleri yediğimiz hayli oluyor, zira inanılmaz bir protein deposu. Lakin yalnızca renkli olanlar yenebiliyor, başkalarını tavsiye etmeyiz.”
İnsanın karnı doyduktan daha sonra paraya epey fazla muhtaçlık duymadığını söyleyen aile, muhtaçlık durumunda birkaç bileklik yapıp satarak kazandıklarıyla değerli muhtaçlıklarını karşılıyor.
‘BİLMEDEN PAHALI BİR TAŞ ÜZERİNDE YEMEK PİŞİRMİŞİZ’
Yollarda başlarına değişik olaylar da gelen Ovacıkbaşı ailesi bunlardan en tuhafını Trakya’nın ormanlık alanlarından birinde yaşadıklarını lisana getirdi. Genç çift, “Düz bir taş arıyorduk. Yamaç altında yeşil parlak bir taş bulduk. Çok parlaktı lakin taşlar hakkında bilgimiz de yok. Düşünmeden bir ateş yakarak taşı üzerine koyduk ve yemeği taş üzerinde pişirmeye başladık. Bununla ilgili görüntü paylaştık. Bir anda görüntüyü milyonlarca insan izledi ve taşın kıymetli olduğunu söylemiş olduler. Hatta kimileri hakaret ediyordu bu biçimde bedelli bir taşı nasıl bu türlü kullanırsınız, o taş milyarlarca kıymetinde diye. Fakat biz bunları gördüğümüzde o kamp alanından fazlacatan ayrılmıştık. Taşı aramak için geri döndük, bulduk ve doğal yeşim taşı olduğunu teyit ettik” formunda deklare etti.
Önceden yollarda kendilerini bakılırsanlerin kendilerine acıdıklarını, yemek verdiklerini ve meskenlerini açtıklarını söyleyen Ovacıkbaşı ailesi, “Özellikle kamyoncu ağabeylerimizin o menemenleri inanılmaz lezzetli oluyor. Fakat toplumsal medya platformunda biraz tanındıktan daha sonra gittiğimiz kentleri anlık olarak paylaşmamaya karar verdik. Zira insanlarımız epey mütevazı ve misafirperverler, çabucak davet ediyorlar. Bu hayli hoş bir şey ancak ‘Biz de kalın’ dedikleri için kamp yapamaz duruma geliyoruz. Bunu şikayet olarak düşünmeyin, yalnızca o beşerler ne kadar hoş yürekli belirtmek istedik” tabirlerini kullandı.
‘OTOSTOP ÇEKTİĞİMİZ ARAÇTA KELAMLI TACİZE UĞRADIK’
Otostopla yol almanın birtakım özel kuralları olduğunu söyleyen Burak Ovacıkbaşı, “Duran araca birinci vakit içinderda otostop çeken kişi ‘Nereye gidiyorsunuz?’ diye sormalı. Duran araçta bulunan şahısları gözünüz tutmazsa, ‘Siz nereye gidiyorsunuz?’ diye sorduğunuzda onlar neresini söylerse söylesin, biz o tarafa gitmeyeceğiz diyerek uzaklaşabilirsiniz. Ancak bu soruyu size soran karşı taraf olursa yanıt vermek durumundasınız ve berbat niyetliyse ‘Ben de oraya gidiyorum’ diyerek sizi yanıltabilir” sözleriyle başlarına gelen bir olayı anlattı:
“Çanakkale’de otostop çektiğimizde otomobile birinci ben yaklaştım ve gerideki adamı saçları uzun olduğu için bayan sandım. bu biçimdece iki erkek olan otomobile binmiş bulunduk ve bu bizim tercih etmediğimiz bir durum. Üstelik alkollü olduklarını fark ettik. Araçta kelamlı tacize uğradık. Yanımızda güvenlik için bulunan bir materyalimiz vardı ancak kullanmakta en son anı beklemek gerekiyordu. Fakat buna gerek kalmadan kurtulduk.”
Gezip görmenin hoş olduğuna vurgu yapan Ovacıkbaşı ailesi, günümüzde insanların markalı eşyalarıyla memnun olduklarını fakat bunların kendileri için süreksiz bir heves olduğunu lisana getiriyor. Geçen yıl bebeklerini kucağına alan çift otostop yapmaya orta verdiklerini, bunun yerine bir araç yahut karavanla yollarına devam edeceklerini de belirterek, “Eşyanın pahası kısa sürüyor ama yaşananlar asla unutulmaz. Bu yüzden gezmek için hayallerinizi ertelemeyin, yarın fazlaca geç kalabiliyorsunuz” tavsiyesinde bulundu.
“Askerliğimin bitmesine 10 gün vardı. Annemin doğum günüydü. Benim çarşı iznimde telefonum çalmıştı, annemin doğum gününü kutlamak için hazırlanırken bu telefonla babamın vefat haberini almıştım. Her şey sakinleştiğinde ondan geriye kalan, kokusu hâlâ üzerinde olan kıyafetlerini düzenlerken ceketinin cebinden bir mektup çıktı. 4 sayfalık o mektubu bana yazmıştı, bugün o mektup konutumuzun duvarında asılı.”
‘TEK HAYALİM SENİNLE BİR TEKNEDE BALIK TUTMAK’
Babasının ceketinin cebinde, ona gönderemediği “Oğlum” diyerek başlayan mektubu bulan Burak, “Oğlum benim tek hayalim seninle bir teknede balık tutabilmek ve birkaç kenti seninle gezebilmek lakin maddi imkanım olmadığı için bunlara yetemedim. Kendi hayallerimi daima yarınlara ertelemek zorunda kaldım. Zira sizler evlatlarımsınız ve benim tek önceliğim sizlersiniz” kelamlarıyla karşılaştı.
“Mektubun en can alıcı yeri” dediği satırları okurken Burak, “Kalbimin birkaç saniye sessizleştiği tahminen de atamadığı o an şuydu” dedi ve ekledi:
“Mektupta ‘Oğlum ben muhtaçlığın olduğun her an yanındayım, kâfi ki sen iste’ diyordu. Okuyunca gözümden dökülen yaşlarla ‘İstiyorum baba, istiyorum haydi çık gel ve o kentlere gidelim. Bir tekne nedir ki, sen iste kâfi ki. Şu an hangi para satın alabilir o tekneyi, biri bana söylesin!”
Burak Ovacıkbaşı o mektubu okuduktan daha sonra kendisine bir yemin etti. Babası onlara yetebilmek için hayallerini daima ertelemişti lakin o ertelemeyecekti. tıpkı vakitte cebinde hiç parası olmadan bunu yapacak, kent şehir gezip babasının istediği o oltayı da alıp balık tutacaktı. söylemiş olduğini de yaptı ve 2016 yılında evlenip karısıyla bu hayallerini gerçekleştirmek için yollara düştü. Bir sırt çantası, bir demlik, biraz zerzevat ve oltalarıyla beş parasız biçimde Çanakkale’den Kars’a her yeri otostop yaparak 4 yıl boyunca gezdiler. 81 vilayette binlerce kamp yapıp, yüzlerce ilçe gördüler.
‘PARAMIZ OLMADIĞI İÇİN HİÇ ET YEMEDİK’
Parasız gezmenin herkes için sıkıntı olduğunun altını çizen çift, “Çok sıkıntı lakin cebimizde paramız ve kredi kartlarımız olduğunda babama verdiğim o kelamın hiç bir kararı kalmayacaktı. Zira babam o hayalini para yüzünden ertelemişti ve biz parasız bunu başarmalıydık. Beşerler hayallerini yarınlara ertelememeli. Biz bu serüvene ‘bugünler de dünlerin yarınları değil mi?’ diyerek başladık” diye konuştu.
Yollarda geçim konusunda külfetlerinin da olduğunu söyleyen Ovacıkbaşı çifti, paraları olmadığı için hiç et yemediklerini söyleyip şunları paylaştı:
“Çoğu vakit balık tuttuk. Balığı kızartmak için bir eşyamız da yok. Biz de bir ağaç kısmında ateş üzerinde çevirerek yiyorduk. Beşerler inanılmaz derecede kıymetli demlikler ve ocaklar alıyor. Bunlar bize fazlaca garip ve komik geliyor. Kamp bu değil, kamp imkansızlıklardan imkan yaratmak. örneğin çay kaşığı yerine bir kol modülü kullanmak bile bir kamp geleneği olmalı, bundan tiksinen beşerler sanırım otellerde huzur buluyordur. Deniz kestaneleri yediğimiz hayli oluyor, zira inanılmaz bir protein deposu. Lakin yalnızca renkli olanlar yenebiliyor, başkalarını tavsiye etmeyiz.”
İnsanın karnı doyduktan daha sonra paraya epey fazla muhtaçlık duymadığını söyleyen aile, muhtaçlık durumunda birkaç bileklik yapıp satarak kazandıklarıyla değerli muhtaçlıklarını karşılıyor.
‘BİLMEDEN PAHALI BİR TAŞ ÜZERİNDE YEMEK PİŞİRMİŞİZ’
Yollarda başlarına değişik olaylar da gelen Ovacıkbaşı ailesi bunlardan en tuhafını Trakya’nın ormanlık alanlarından birinde yaşadıklarını lisana getirdi. Genç çift, “Düz bir taş arıyorduk. Yamaç altında yeşil parlak bir taş bulduk. Çok parlaktı lakin taşlar hakkında bilgimiz de yok. Düşünmeden bir ateş yakarak taşı üzerine koyduk ve yemeği taş üzerinde pişirmeye başladık. Bununla ilgili görüntü paylaştık. Bir anda görüntüyü milyonlarca insan izledi ve taşın kıymetli olduğunu söylemiş olduler. Hatta kimileri hakaret ediyordu bu biçimde bedelli bir taşı nasıl bu türlü kullanırsınız, o taş milyarlarca kıymetinde diye. Fakat biz bunları gördüğümüzde o kamp alanından fazlacatan ayrılmıştık. Taşı aramak için geri döndük, bulduk ve doğal yeşim taşı olduğunu teyit ettik” formunda deklare etti.
Önceden yollarda kendilerini bakılırsanlerin kendilerine acıdıklarını, yemek verdiklerini ve meskenlerini açtıklarını söyleyen Ovacıkbaşı ailesi, “Özellikle kamyoncu ağabeylerimizin o menemenleri inanılmaz lezzetli oluyor. Fakat toplumsal medya platformunda biraz tanındıktan daha sonra gittiğimiz kentleri anlık olarak paylaşmamaya karar verdik. Zira insanlarımız epey mütevazı ve misafirperverler, çabucak davet ediyorlar. Bu hayli hoş bir şey ancak ‘Biz de kalın’ dedikleri için kamp yapamaz duruma geliyoruz. Bunu şikayet olarak düşünmeyin, yalnızca o beşerler ne kadar hoş yürekli belirtmek istedik” tabirlerini kullandı.
‘OTOSTOP ÇEKTİĞİMİZ ARAÇTA KELAMLI TACİZE UĞRADIK’
Otostopla yol almanın birtakım özel kuralları olduğunu söyleyen Burak Ovacıkbaşı, “Duran araca birinci vakit içinderda otostop çeken kişi ‘Nereye gidiyorsunuz?’ diye sormalı. Duran araçta bulunan şahısları gözünüz tutmazsa, ‘Siz nereye gidiyorsunuz?’ diye sorduğunuzda onlar neresini söylerse söylesin, biz o tarafa gitmeyeceğiz diyerek uzaklaşabilirsiniz. Ancak bu soruyu size soran karşı taraf olursa yanıt vermek durumundasınız ve berbat niyetliyse ‘Ben de oraya gidiyorum’ diyerek sizi yanıltabilir” sözleriyle başlarına gelen bir olayı anlattı:
“Çanakkale’de otostop çektiğimizde otomobile birinci ben yaklaştım ve gerideki adamı saçları uzun olduğu için bayan sandım. bu biçimdece iki erkek olan otomobile binmiş bulunduk ve bu bizim tercih etmediğimiz bir durum. Üstelik alkollü olduklarını fark ettik. Araçta kelamlı tacize uğradık. Yanımızda güvenlik için bulunan bir materyalimiz vardı ancak kullanmakta en son anı beklemek gerekiyordu. Fakat buna gerek kalmadan kurtulduk.”
Gezip görmenin hoş olduğuna vurgu yapan Ovacıkbaşı ailesi, günümüzde insanların markalı eşyalarıyla memnun olduklarını fakat bunların kendileri için süreksiz bir heves olduğunu lisana getiriyor. Geçen yıl bebeklerini kucağına alan çift otostop yapmaya orta verdiklerini, bunun yerine bir araç yahut karavanla yollarına devam edeceklerini de belirterek, “Eşyanın pahası kısa sürüyor ama yaşananlar asla unutulmaz. Bu yüzden gezmek için hayallerinizi ertelemeyin, yarın fazlaca geç kalabiliyorsunuz” tavsiyesinde bulundu.