Arşe, Arapça'da "yüce mertebe" anlamına gelen bir kelimedir. Arap tarihinde, arşe, insanların Allah'a ve yüksek mertebelerine saygı göstermek için kullanılan bir deyimdir. İslam tarihinde, arşe, Allah'a karşı saygı duyma ve O'na bağlılık göstermeyi ifade eder.
Arşe, İslam tarihinin çeşitli dönemlerinde kullanılmıştır. İslamiyet'in çoğunlukla İstanbul, Mısır ve İran'da kurulduğu zamanlarda, arşe, yüksek mertebelerin ve putperestlik düşüncelerinin reddedilmesi için kullanılmıştır. Şeriat hukuku, arşe'yi, yüksek mertebelerin reddedilmesi ve insanların Allah'a itaat etmesi gerektiğini vurgulayan bir kavram olarak kullanmıştır.
Arşe, İslam tarihinde, Allah'a karşı saygı ve bağlılık göstermeyi ifade eden bir terim olarak kullanılmıştır. İslam tarihinde, arşe, yüksek mertebelerin reddedilmesi ve putperestlik düşüncelerinin reddedilmesi için kullanılmıştır. Şeriat hukuku arşe'yi, Allah'a karşı saygı ve bağlılık göstermeyi ifade eden bir kavram olarak kullanmıştır. Arşe, İslam dininin temel kavramlarından biri olarak kabul edilir ve İslam tarihi boyunca çok önemli bir kavram olarak kullanılmıştır.
Arşe, İslam tarihinin çeşitli dönemlerinde kullanılmıştır. İslamiyet'in çoğunlukla İstanbul, Mısır ve İran'da kurulduğu zamanlarda, arşe, yüksek mertebelerin ve putperestlik düşüncelerinin reddedilmesi için kullanılmıştır. Şeriat hukuku, arşe'yi, yüksek mertebelerin reddedilmesi ve insanların Allah'a itaat etmesi gerektiğini vurgulayan bir kavram olarak kullanmıştır.
Arşe, İslam tarihinde, Allah'a karşı saygı ve bağlılık göstermeyi ifade eden bir terim olarak kullanılmıştır. İslam tarihinde, arşe, yüksek mertebelerin reddedilmesi ve putperestlik düşüncelerinin reddedilmesi için kullanılmıştır. Şeriat hukuku arşe'yi, Allah'a karşı saygı ve bağlılık göstermeyi ifade eden bir kavram olarak kullanmıştır. Arşe, İslam dininin temel kavramlarından biri olarak kabul edilir ve İslam tarihi boyunca çok önemli bir kavram olarak kullanılmıştır.