Survivor
Member
Psikosentez metodu ile kendini bil hayatını dönüştür diyorsunuz. Bu dönüşüm nasıl başlıyor? Bu metod hakkında bilgi alabilir miyiz?
Dönüşüm, içsel dönüşüm bir müddetç. Ancak kişi “ben his, niyet kalıplarımı, bana ziyan veren davranış biçimlerini değiştirmek istiyorum” diye samimi bir adım attığında bu süreç başlıyor. Psikosentez 20.yüzyılda çağdaş psikolojinin oluşmasına epey katkısı olan Dr. Psikiyatrist Roberto Assagioli tarafınca kurulmuş bir psikoloji ekolü. Dünyadaki ülkelerin birçoklarında okulları ve terapi merkezleri olan bir ekol. Bu yapılarda Klinik Psikologların yürüttüğü terapi kısmı var, bir de benim ortasında bulunduğum ve memleketler arası sertifikaya sahip olduğum Psikosentez Ömür Koçluğu kısmı.
Psikosentez Metodu; psikosentezin ana yapısına, bilhassa Meditasyonu ve Derin Astrolojiyi ekleyerek oluşturduğum bir formül. Derin astroloji danışanların spiritüel, ruhsal geçmişi ve hayat döngüleri hakkında ciddi ipuçları veriyor. Bir danışan genelde bir gaye belirleyerek yahut birlikte o gayesi belirlememizi talep ederek bu çalışmaya başlıyor. Bu süreçte; belirlenen amaç doğrultusunda ilerlerken, kendisini sabote eden alt kimlikler tespit ediyoruz ve onları nasıl yönetebileceğini çeşitli psikosentez teknikleri ile ele alıyoruz. esasen kişi bu alt kimlikleri fark edip kabul edince değişim başlıyor. Hangi his ve niyetlerin kendisini zorladığını, bunların temel kaynağını ve bu kalıpları nasıl yeni ve yapan kanallara aktarabileceğini öğrenmeye başlıyor. Yani aslında, zorlayıcı iç güçleri fark ettikçe bilhassa alt kimlik çalışma teknikleri ile bu zorlayıcı hisleri yönetebilmeye başlıyor.
Bu süreçte her seansta meditasyonu da kullanıyorum. Meditasyon iç güçlerimizi anlamak, iç merkezimize yanlışsız derinleşerek istikrarda kalmamızı sağlıyor. Tüm bu uygulamaları dikkatli ve inançlı biçimde uyguladığımda, bir süre daha sonra danışanlarımda esaslı değişim oluşuyor. Kendilerine ve ömürlerine bakış açıları değişiyor. Kendi hislerini yönetmeyi öğreniyorlar. Ve bu biçimdece gerçek bir dönüşüm başlıyor ömürlerinde.
Pandemi periyodunda hepimizin hayatı farklılaştı. Daha az toplumsallaşmaya başladık. bu vakitte ruh sağlımızı korumak için neler yapabiliriz?
Pandemi periyodu, ki hala aşikâr devam ediyor hepimizi konuta bağladı. Ben şu biçimde bir tarif yapıyorum: pandemide insanlar “kendi içine düştü.” Olağan periyotlarda, İç’e dönmek, ortasında neler oluyor diye bakmayan bunun yerine dışta çeşitli aktivitelerle ortasındaki sıkıntılı güçleri bastırmayı, onlardan kaçmayı yeğleyen insan kendi içine düştü. Tıpkı konutun ortasında kimi çekirdek aile ortasında, kimi ise tek başına kaldı. Ve bağlantılardaki ele alınması ertelenmiş problemler yüzeye çıktı. Kaçacak bir yer olmayınca da, zarurî olarak İÇ’e döndü bir kısmı, bir iç araştırma zarurî hale geldi. İster durum bu biçimde olsun, isterse yaşamlarında büyük meseleler olmasın, her biçimde fazlaca hudutlu toplumsallaşma, insan için zorlayıcı bir öge. Bu niçinle de bu periyot, her zamankinden daha epeyce meditasyona vakit ayırmak gerektiğine inanıyorum. Zira meditasyonlar, insanı içteki merkeziyle bir daha tanıştırır. Aslında her şey içimizde bizim. Fakat biz daima dışta yaşamaya, dışa bakmaya alıştığımız için, muhtaçlığımız olan istikrar, huzur ve dinginliğin içte olduğunu unutuyoruz. Meditasyon bize bunu hatırlatıyor. İç merkezimizle temasa geçerek bir manada orada köklenerek, tek başınalığın hoşluğunu, huzurunu ve içte bütün olma hissini deneyimletiyor. Tabiatta uzun yürüyüşler ve meditasyon bizi bu periyodun ziyanlı tesirlerinden uzak fiyat. Şunu hatırlamalıyız: Kendini bilmek, anlamak ve iç huzuru yakalamak İÇ’e ilişkin bir durumdur. Ve meditasyon bu manada eşsiz bir araçtır.
Hayal kırıklıkları, telaş, öfke, kaygı, acı, kıskançlık üzere hisleri hepimiz yaşıyoruz. Bu zorlayıcı his ve durumlarla nasıl baş edebiliriz?
Zorlayıcı hisleri fark etmemiz epeyce kıymetli. Ve o his ile yüzleşmek, onu onu kabul ederek onu yönetebilmek. Genelde biz; zorlayıcı bir durumun ortaya çıkardığı bir daha zorlayıcı bir his olduğunda iki tip reaksiyon veririz:
1- O duyguyu tetikleyen duruma/kişiye öfkelenerek ve suçlayarak
ve ani yansılar vererek.
2- O duyguyu bastırarak, ondan kaçarak.
İkisi de tahlil değil.
Birincisinde suçluyu/sorumluyu daima dışta arayarak ve dışta his patlamaları yaşayarak, hem bağlarımıza ziyan verir tıpkı vakitte asıl içte görmemiz gereken sorunu görmezden gelerek o sorunun daha da büyümesine yol açaruz. halbuki bastırılan her zorlayıcı his içte daha da köklenir ve bizi o yönetir. Bu niçinle de zorlayıcı hislerle hengame etmek, onları yok edilmesi gereken bir düşmanmış üzere görmek yahut bastırmak yanlıştır. Bunun yerine her seferinde bu biçimde bir his yaşadığımızda, mesela öfke diyelim, o öfke hissini kabul edelim. Lakin onunla özdeşleşmeden. Psikosentezde biz hiç bir hisle özdeşleşmemek gerektiğini bunu yerine o duyguyu bir güç olarak kabul etmeyi vurgularız. Yani diyelim ki öfkeyi ele alıyoruz: “Ben epey öfkeliyim” yerine, “Bir öfke gücü hissediyorum” demek beyne farklı bir bildiri verir. bu biçimde bir tabir o hissin bizi yönetmesine müsaade vermez. Ve daha sonra: “Ben bu öfke gücünü kabul ediyorum. Ancak ben her türlü hissin ötesindeyim” diye vurgularız. Bu sıradan fakat hayli tesirli çalışmayı her zorlayıcı histe uygulayabiliriz. Bilhassa tertipli olarak uygulandığında, artık o zorlayıcı hisleri özdeşleşmeden yönetir hale geliriz.
Danışanlarınızdan en sık duyduğunuz şikayet nedir?
Bilhassa son vakit içinderda epey kişinin ömürde mana bulmakta zorluk çektiğini gözlemliyorum. Emel oluşturmak, ancak kalıcı gaye oluşturmak zorlaşmış görünüyor. Bunda şüphesiz pandemi sürecinin ve o sürecin zorlayıcı şartlarının hayli tesiri var. Bir taraftan da ben bunun yararlı olduğunu düşünüyorum. Zira “benim bu ömürde anlamım ve hedefim nedir” sorusunu sormak insanı bir çeşit içsel seyahat ve içsel sorgulamaya hakikat gdolayır. Bu da epeyce kıymetli. Zira bu dünya hayatını salt doğmak, beslenmek, çiftleşmek ve daha sonra da ölmek üzere sığ bir anlayış insanı aslına bakarsanız bir mana boşluğuna sürükler. O yüzden de ömür manası ve hedefini sorgulamak fazlaca bedelli ve sağlıklı bence.
2022 için teklifleriniz nedir? Daha yeterli bir hayat için 2022’de neler yapalım? Gayeleri uygulamada sorun yaşayanlar için tekliflerimiz nedir?
Her yeni sene yeni amaçlar temalır genelde. Ve o maksatların birçok bir biçimde sekteye uğrar. Zira dışa yönelik gayeler pek epey defa alt kimlikler tarafınca sabote edilir. Zira o alt kimlikler, örneğin korkan alt kimlik, inançsız alt kimlik vb. içte ihmal edilmiş sıkıntılı güçlerdir. Ve bize seslerini duyurmak ister. Biz onları duymamakta ısrar ettikçe de çığlıkları yükselir ve bizi hayatımız sabote ederler. İşte tam da bu niçinlerle 2022 için “Kendimizi Tanımak” içsel amacını koyalım diyorum ben. Kendimize vereceğimiz en hoş armağan kendimizi bilmektir bu hayatta. Zayıflıklarımız, dürtülerimiz, dileklerimizi yeterli tanımak, zorlayıcı hislerimizi yönetmeyi öğrenmek ve İÇ’te bir bütün olup istikrarda kalabilmek yeni yılın amacı olmalı hepimiz için.
Dönüşüm, içsel dönüşüm bir müddetç. Ancak kişi “ben his, niyet kalıplarımı, bana ziyan veren davranış biçimlerini değiştirmek istiyorum” diye samimi bir adım attığında bu süreç başlıyor. Psikosentez 20.yüzyılda çağdaş psikolojinin oluşmasına epey katkısı olan Dr. Psikiyatrist Roberto Assagioli tarafınca kurulmuş bir psikoloji ekolü. Dünyadaki ülkelerin birçoklarında okulları ve terapi merkezleri olan bir ekol. Bu yapılarda Klinik Psikologların yürüttüğü terapi kısmı var, bir de benim ortasında bulunduğum ve memleketler arası sertifikaya sahip olduğum Psikosentez Ömür Koçluğu kısmı.
Psikosentez Metodu; psikosentezin ana yapısına, bilhassa Meditasyonu ve Derin Astrolojiyi ekleyerek oluşturduğum bir formül. Derin astroloji danışanların spiritüel, ruhsal geçmişi ve hayat döngüleri hakkında ciddi ipuçları veriyor. Bir danışan genelde bir gaye belirleyerek yahut birlikte o gayesi belirlememizi talep ederek bu çalışmaya başlıyor. Bu süreçte; belirlenen amaç doğrultusunda ilerlerken, kendisini sabote eden alt kimlikler tespit ediyoruz ve onları nasıl yönetebileceğini çeşitli psikosentez teknikleri ile ele alıyoruz. esasen kişi bu alt kimlikleri fark edip kabul edince değişim başlıyor. Hangi his ve niyetlerin kendisini zorladığını, bunların temel kaynağını ve bu kalıpları nasıl yeni ve yapan kanallara aktarabileceğini öğrenmeye başlıyor. Yani aslında, zorlayıcı iç güçleri fark ettikçe bilhassa alt kimlik çalışma teknikleri ile bu zorlayıcı hisleri yönetebilmeye başlıyor.
Bu süreçte her seansta meditasyonu da kullanıyorum. Meditasyon iç güçlerimizi anlamak, iç merkezimize yanlışsız derinleşerek istikrarda kalmamızı sağlıyor. Tüm bu uygulamaları dikkatli ve inançlı biçimde uyguladığımda, bir süre daha sonra danışanlarımda esaslı değişim oluşuyor. Kendilerine ve ömürlerine bakış açıları değişiyor. Kendi hislerini yönetmeyi öğreniyorlar. Ve bu biçimdece gerçek bir dönüşüm başlıyor ömürlerinde.
Pandemi periyodunda hepimizin hayatı farklılaştı. Daha az toplumsallaşmaya başladık. bu vakitte ruh sağlımızı korumak için neler yapabiliriz?
Pandemi periyodu, ki hala aşikâr devam ediyor hepimizi konuta bağladı. Ben şu biçimde bir tarif yapıyorum: pandemide insanlar “kendi içine düştü.” Olağan periyotlarda, İç’e dönmek, ortasında neler oluyor diye bakmayan bunun yerine dışta çeşitli aktivitelerle ortasındaki sıkıntılı güçleri bastırmayı, onlardan kaçmayı yeğleyen insan kendi içine düştü. Tıpkı konutun ortasında kimi çekirdek aile ortasında, kimi ise tek başına kaldı. Ve bağlantılardaki ele alınması ertelenmiş problemler yüzeye çıktı. Kaçacak bir yer olmayınca da, zarurî olarak İÇ’e döndü bir kısmı, bir iç araştırma zarurî hale geldi. İster durum bu biçimde olsun, isterse yaşamlarında büyük meseleler olmasın, her biçimde fazlaca hudutlu toplumsallaşma, insan için zorlayıcı bir öge. Bu niçinle de bu periyot, her zamankinden daha epeyce meditasyona vakit ayırmak gerektiğine inanıyorum. Zira meditasyonlar, insanı içteki merkeziyle bir daha tanıştırır. Aslında her şey içimizde bizim. Fakat biz daima dışta yaşamaya, dışa bakmaya alıştığımız için, muhtaçlığımız olan istikrar, huzur ve dinginliğin içte olduğunu unutuyoruz. Meditasyon bize bunu hatırlatıyor. İç merkezimizle temasa geçerek bir manada orada köklenerek, tek başınalığın hoşluğunu, huzurunu ve içte bütün olma hissini deneyimletiyor. Tabiatta uzun yürüyüşler ve meditasyon bizi bu periyodun ziyanlı tesirlerinden uzak fiyat. Şunu hatırlamalıyız: Kendini bilmek, anlamak ve iç huzuru yakalamak İÇ’e ilişkin bir durumdur. Ve meditasyon bu manada eşsiz bir araçtır.
Hayal kırıklıkları, telaş, öfke, kaygı, acı, kıskançlık üzere hisleri hepimiz yaşıyoruz. Bu zorlayıcı his ve durumlarla nasıl baş edebiliriz?
Zorlayıcı hisleri fark etmemiz epeyce kıymetli. Ve o his ile yüzleşmek, onu onu kabul ederek onu yönetebilmek. Genelde biz; zorlayıcı bir durumun ortaya çıkardığı bir daha zorlayıcı bir his olduğunda iki tip reaksiyon veririz:
1- O duyguyu tetikleyen duruma/kişiye öfkelenerek ve suçlayarak
ve ani yansılar vererek.
2- O duyguyu bastırarak, ondan kaçarak.
İkisi de tahlil değil.
Birincisinde suçluyu/sorumluyu daima dışta arayarak ve dışta his patlamaları yaşayarak, hem bağlarımıza ziyan verir tıpkı vakitte asıl içte görmemiz gereken sorunu görmezden gelerek o sorunun daha da büyümesine yol açaruz. halbuki bastırılan her zorlayıcı his içte daha da köklenir ve bizi o yönetir. Bu niçinle de zorlayıcı hislerle hengame etmek, onları yok edilmesi gereken bir düşmanmış üzere görmek yahut bastırmak yanlıştır. Bunun yerine her seferinde bu biçimde bir his yaşadığımızda, mesela öfke diyelim, o öfke hissini kabul edelim. Lakin onunla özdeşleşmeden. Psikosentezde biz hiç bir hisle özdeşleşmemek gerektiğini bunu yerine o duyguyu bir güç olarak kabul etmeyi vurgularız. Yani diyelim ki öfkeyi ele alıyoruz: “Ben epey öfkeliyim” yerine, “Bir öfke gücü hissediyorum” demek beyne farklı bir bildiri verir. bu biçimde bir tabir o hissin bizi yönetmesine müsaade vermez. Ve daha sonra: “Ben bu öfke gücünü kabul ediyorum. Ancak ben her türlü hissin ötesindeyim” diye vurgularız. Bu sıradan fakat hayli tesirli çalışmayı her zorlayıcı histe uygulayabiliriz. Bilhassa tertipli olarak uygulandığında, artık o zorlayıcı hisleri özdeşleşmeden yönetir hale geliriz.
Danışanlarınızdan en sık duyduğunuz şikayet nedir?
Bilhassa son vakit içinderda epey kişinin ömürde mana bulmakta zorluk çektiğini gözlemliyorum. Emel oluşturmak, ancak kalıcı gaye oluşturmak zorlaşmış görünüyor. Bunda şüphesiz pandemi sürecinin ve o sürecin zorlayıcı şartlarının hayli tesiri var. Bir taraftan da ben bunun yararlı olduğunu düşünüyorum. Zira “benim bu ömürde anlamım ve hedefim nedir” sorusunu sormak insanı bir çeşit içsel seyahat ve içsel sorgulamaya hakikat gdolayır. Bu da epeyce kıymetli. Zira bu dünya hayatını salt doğmak, beslenmek, çiftleşmek ve daha sonra da ölmek üzere sığ bir anlayış insanı aslına bakarsanız bir mana boşluğuna sürükler. O yüzden de ömür manası ve hedefini sorgulamak fazlaca bedelli ve sağlıklı bence.
2022 için teklifleriniz nedir? Daha yeterli bir hayat için 2022’de neler yapalım? Gayeleri uygulamada sorun yaşayanlar için tekliflerimiz nedir?
Her yeni sene yeni amaçlar temalır genelde. Ve o maksatların birçok bir biçimde sekteye uğrar. Zira dışa yönelik gayeler pek epey defa alt kimlikler tarafınca sabote edilir. Zira o alt kimlikler, örneğin korkan alt kimlik, inançsız alt kimlik vb. içte ihmal edilmiş sıkıntılı güçlerdir. Ve bize seslerini duyurmak ister. Biz onları duymamakta ısrar ettikçe de çığlıkları yükselir ve bizi hayatımız sabote ederler. İşte tam da bu niçinlerle 2022 için “Kendimizi Tanımak” içsel amacını koyalım diyorum ben. Kendimize vereceğimiz en hoş armağan kendimizi bilmektir bu hayatta. Zayıflıklarımız, dürtülerimiz, dileklerimizi yeterli tanımak, zorlayıcı hislerimizi yönetmeyi öğrenmek ve İÇ’te bir bütün olup istikrarda kalabilmek yeni yılın amacı olmalı hepimiz için.