Survivor
Member
Hatice Dertsiz, Burdur’un Kozluca Köyü’nde doğdu. Babası köyde inşaat ustasıydı. Kerpiç ve taş duvarları örüyordu. Çalışmayı fazlaca seven Hatice de her fırsatta babasına yardım ediyordu. 4 kardeşinin ilgisini çekmeyen inşaat ustalığı, 12 yaşındaki Hatice için vazgeçilmez olmuştu. Tahminen de onun bu kadar becerili oluşu, yaşı küçük olsa da onu ailenin gözünde bir anda büyütmüştü. 15 yaşında evlendirildi. Çocuk gelin Hatice’nin artık bir bebeği de vardı. Doğal bu evlilik fazla uzun sürmedi, bir yıl ortasında bitti. daha sonra Hatice ikinci evliliğini yaptı. Bir çocuğu daha oldu. Ne yazık ki bu evlilikte hüsranla sonuçlandı. Çocukluğunu yaşamayan Hatice, üçüncü evliliğini yaptığında ise 17 yaşındaydı. Sonunda memnunluğu yakalamıştı. İki çocuğu daha olmuştu. Eşi sıva ustasıydı, ona inşaatta harç karıp, duvar örerek yardım ediyordu. Her şey yolundaydı. Fakat Hatice’nin bu memnunluğu 10 yıl sürdü. Zira eşi vefat etti. Hatice artık 4 çocuğuna tek başına bakmak zorundaydı. 12 yaşında babasından öğrendiği inşaat ustalığı, artık onun ve çocuklarının yeni ekmek kapısıydı. Çalışma azmi ve disipliniyle göz dolduran Hatice usta, inşaatta bir gününü, “Sabah 07.30’da inşaata gidiyorum. Kendime ve ustalarıma harç karıyorum. Çayımı koyup, işimin başına geçiyorum. Bu sırada çayım demlenmiş oluyor. Çay molası veriyorum. daha sonra öğleye kadar duvar örümü, harç karımı ve tuğla transfer işlerini yapıyorum. Elimdeki harcın bitmesiyle birlikte akşama hakikat benim de inşattaki işim bitiyor” diyerek anlattı.
“bir hayli kişi inşaat ustalığının erkek işi olduğunu söylemiş oldu. Beni bu bahiste yadırgadılar. Kız kardeşim ve yeğenim bana fazlaca takviye oldu. Bir de Engin usta olağan. Bu işte ilerlemem konusunda bana daima yardımcı etti. Bir bayan inşaat işini yapamaz, inşaatta çalışamaz, çalıştırma diyenlere aldırış etmedi. Onları dinlemedi. Hatice, ‘İnşaat işlerini yapar, onun yaptığı işi hiç bir erkek yapmıyor’ dedi. Nitekim de söylemiş olduklerinin hepsi hakikat. Şu anda benim yaptığım işi hiç bir erkek yapamıyor. Bu işi bu kadar âlâ yapmamın sebebi, 12 yaşında babamdan öğrenmem. Babam benim yol göstericimdi. 8 yıl evvel vefat etti. Yaşasaydı bir arada çalışırdık. Benimle gurur duyardı. Babam, ‘Kızım, diğerlerinin dediklerine aldırış etme, çalış, bileğinin hakkıyla kazan’ sıkıntısı.”
‘TÜM ÇABAM ÇOCUKLARIM İÇİN’
Antalya’da çocuklarıyla birlikte yaşayan Hatice Dertsiz, milyonluk villaların duvarlarını bir bayan titizliğiyle örüyor. Duvarları örerken hayaller de kurduğunu anlatan Hatice, “Keşke benim de bu biçimde bir villam olsa, çocuklarımla birlikte yaşarım diyorum. İnşaatta duvar örmekten harç üretimine kadar her türlü inşaat işini yapıyorum lakin hiç yorulmuyorum. Zira emek emek, seve seve yapıyorum. Bir günde 15-20 metre duvar örüyorum. Bunun için de 200 TL yevmiye alıyorum. Ben çocuklarım için çalışıyorum. Onlar benim hayatım. Tüm gayretimi de çocuklarım için veriyorum” dedi.
“Çalıştığım villanın mimarları Nermin İncebacaklı ve Sebahat Çevik bana bir bayan olarak epeyce dayanak oldular. Ben de bütün bayanlara bu bahiste öncü olmak istiyorum. Erkek işi diyenlere aldırış etmesinler. Kendilerine ve bileklerindeki güce güvendikleri sürece erkek ya da bayan işi diye bir durum kelam konusu değil. Bayanlara bu mevzuda dayanak olabilirim. İnşaat ustalığı yapmak isteyen bayanlara işin kolaylıklarını ve nasıl yapabileceklerini öğretebilirim.”
EHLİYET DE ALACAK
Bugün 38 yaşında olan Hatice’nin 21, 20, 19, 18 yaşlarında dört çocuğu var. Bir de beş aylıkken bakımını üstlendiği bir çocuğa da altı yıldır annelik yapıyor. Öğretmen olan kızının atanmasını ise büyük bir heyecanla bekliyor. İlkokul mezunu olan ve iki yıl evvel ortaokulu bitiren Hatice, ehliyet alacağı günü de iple çekiyor.
‘SADECE BAYANLARA DEĞİL, HERKESE UMUT OLABİLİR’
Peki, Hatice Kaygısız’ı namıdiğer Hatice ustayı yaşadıkları karşısında motive eden güç ne? “Erkek işi yapıyorsun” diyenlere karşı nasıl dimdik durabildi? Verdiği uğraşla bayanlara örnek olduğunu söyleyebilir miyiz? Uzman Psikolog Nurdan Beşen Büyükak, “Öncelikle hayli küçük yaşta evlendirilmesinin insan hakları ihlali ve çocuk istismarı olduğunu söylemek isterim. Yaşadığı bu travmanın bir hayli kararı olmuştur. Travmatik hadiselerden daha sonra bireylerde ruhsal sorunlar meydana gelebileceği üzere şahsi olarak güçlenme de olabilir. Bireylerde yaşadığı zorluklardan daha sonra ‘Bunun üstesinden geldiysem her türlü zorluklarla baş edebilirim’ fikri gelişebilir. Bireysel özellikler, kendine itimat, toplumsal ve ruhsal takviye ve başa çıkma stratejileri geliştirilerek travma daha sonrası büyüme sağlanabilir. Hatice Hanım travma yaşayan şahıslara bu manada bir umut olabilir. Genel bilinenin bilakis ‘travma bireyde mutlak olumsuz sonuçlara niye olur’ fikri bir kenara bırakılabilir, gerekli ruhsal ve toplumsal takviye sağlanırsa kişi travma daha sonrası süreçten epeyce daha kuvvetli çıkabilir. Yaptığı çabayla yalnızca bayanlara değil, her yaştan şahsa umut olduğunu söyleyebiliriz” dedi.
“bir hayli kişi inşaat ustalığının erkek işi olduğunu söylemiş oldu. Beni bu bahiste yadırgadılar. Kız kardeşim ve yeğenim bana fazlaca takviye oldu. Bir de Engin usta olağan. Bu işte ilerlemem konusunda bana daima yardımcı etti. Bir bayan inşaat işini yapamaz, inşaatta çalışamaz, çalıştırma diyenlere aldırış etmedi. Onları dinlemedi. Hatice, ‘İnşaat işlerini yapar, onun yaptığı işi hiç bir erkek yapmıyor’ dedi. Nitekim de söylemiş olduklerinin hepsi hakikat. Şu anda benim yaptığım işi hiç bir erkek yapamıyor. Bu işi bu kadar âlâ yapmamın sebebi, 12 yaşında babamdan öğrenmem. Babam benim yol göstericimdi. 8 yıl evvel vefat etti. Yaşasaydı bir arada çalışırdık. Benimle gurur duyardı. Babam, ‘Kızım, diğerlerinin dediklerine aldırış etme, çalış, bileğinin hakkıyla kazan’ sıkıntısı.”
‘TÜM ÇABAM ÇOCUKLARIM İÇİN’
Antalya’da çocuklarıyla birlikte yaşayan Hatice Dertsiz, milyonluk villaların duvarlarını bir bayan titizliğiyle örüyor. Duvarları örerken hayaller de kurduğunu anlatan Hatice, “Keşke benim de bu biçimde bir villam olsa, çocuklarımla birlikte yaşarım diyorum. İnşaatta duvar örmekten harç üretimine kadar her türlü inşaat işini yapıyorum lakin hiç yorulmuyorum. Zira emek emek, seve seve yapıyorum. Bir günde 15-20 metre duvar örüyorum. Bunun için de 200 TL yevmiye alıyorum. Ben çocuklarım için çalışıyorum. Onlar benim hayatım. Tüm gayretimi de çocuklarım için veriyorum” dedi.
“Çalıştığım villanın mimarları Nermin İncebacaklı ve Sebahat Çevik bana bir bayan olarak epeyce dayanak oldular. Ben de bütün bayanlara bu bahiste öncü olmak istiyorum. Erkek işi diyenlere aldırış etmesinler. Kendilerine ve bileklerindeki güce güvendikleri sürece erkek ya da bayan işi diye bir durum kelam konusu değil. Bayanlara bu mevzuda dayanak olabilirim. İnşaat ustalığı yapmak isteyen bayanlara işin kolaylıklarını ve nasıl yapabileceklerini öğretebilirim.”
EHLİYET DE ALACAK
Bugün 38 yaşında olan Hatice’nin 21, 20, 19, 18 yaşlarında dört çocuğu var. Bir de beş aylıkken bakımını üstlendiği bir çocuğa da altı yıldır annelik yapıyor. Öğretmen olan kızının atanmasını ise büyük bir heyecanla bekliyor. İlkokul mezunu olan ve iki yıl evvel ortaokulu bitiren Hatice, ehliyet alacağı günü de iple çekiyor.
‘SADECE BAYANLARA DEĞİL, HERKESE UMUT OLABİLİR’
Peki, Hatice Kaygısız’ı namıdiğer Hatice ustayı yaşadıkları karşısında motive eden güç ne? “Erkek işi yapıyorsun” diyenlere karşı nasıl dimdik durabildi? Verdiği uğraşla bayanlara örnek olduğunu söyleyebilir miyiz? Uzman Psikolog Nurdan Beşen Büyükak, “Öncelikle hayli küçük yaşta evlendirilmesinin insan hakları ihlali ve çocuk istismarı olduğunu söylemek isterim. Yaşadığı bu travmanın bir hayli kararı olmuştur. Travmatik hadiselerden daha sonra bireylerde ruhsal sorunlar meydana gelebileceği üzere şahsi olarak güçlenme de olabilir. Bireylerde yaşadığı zorluklardan daha sonra ‘Bunun üstesinden geldiysem her türlü zorluklarla baş edebilirim’ fikri gelişebilir. Bireysel özellikler, kendine itimat, toplumsal ve ruhsal takviye ve başa çıkma stratejileri geliştirilerek travma daha sonrası büyüme sağlanabilir. Hatice Hanım travma yaşayan şahıslara bu manada bir umut olabilir. Genel bilinenin bilakis ‘travma bireyde mutlak olumsuz sonuçlara niye olur’ fikri bir kenara bırakılabilir, gerekli ruhsal ve toplumsal takviye sağlanırsa kişi travma daha sonrası süreçten epeyce daha kuvvetli çıkabilir. Yaptığı çabayla yalnızca bayanlara değil, her yaştan şahsa umut olduğunu söyleyebiliriz” dedi.