Asian
Member
bir epey kişi, en güçlü yüzde 10’luk kısmın, kendilerinden daha az varlıklı insanlardan kıymetli ölçüde daha zeki yahut daha çalışkan olduğuna inanıyor. Bilhassa, kimilerinin hayatın her alanında rehberlik için milyarderleri takip ettiği bilinen bir gerçek.
Yeni bir çalışma, en zenginlerin hakikaten daha zeki olup olmadıkları sorusunun karşılığının hayır olduğunu öneriyor. Üst düzeylere ulaşmadan evvel muvaffakiyet ve zeka içinde bir ölçü korelasyon bulunmasına karşın, seçkinler zeka kelam konusu olduğunda aslında bizlerden farklı olmayabilir.
Yaklaşık 60.000 erkek üzerinde yapılan bir araştırmaya bakılırsa, yılda 60.000 Avro’nun (64.000 Dolar) üzerine çıkana kadar zeka ve fiyat içinde kuvvetli bir bağlantı bulunuyor. Lakin bu noktanın üzerinde bu bağ neredeyse ihmal edilebilir hale geliyor. Etkileyici bir biçimde, birinci yüzde 1’dekilerin potansiyel olarak arkalarındakilere göre daha az zeki olduğu da söyleniyor. Bu da ultra muvaffakiyetin büsbütün farklı bir şeyden kaynaklanabileceğini gösteriyor.
Önceki literatür, zekayı ekonomik muvaffakiyet ile ilişkilendiriyordu. Fakat en çok kazananların birbirleri ile mukayeseli yeteneklerini incelemiyordu. Araştırmacılar, bilişsel puanları ve işgücü ayrıntıları mevcut olan bakılırsave çağrılmış İsveç askerlerinden alınan bilgilere bakarak bu bağlantıyı incelemeye çalıştılar. Toplamda, 40 yaş civarında yaklaşık 59.400 erkek, 11 yıllık işgücü piyasası bilgilerinin yanı sıra gençken alınan bir dizi bilişsel, fizikî ve ruhsal test puanları kullanılarak takip edildi. Bu testler, rastgele bir irtibat aramak için 35-45 yaşları içindeki maaşları ve iş “prestijleri” ile karşılaştırıldı.
Sonuçlar, bilişsel yetenek arttıkça fiyat ve itibarda bir artışın beklendiğini, ancak fiyatlar en üst düzeye ulaşırken bir plato oluştuğunu gösterdi. Yılda 60.000 Avro hududundan daha sonra, bunun altında ve üstünde kazananlar içinde rastgele bir yetenek farkı kalmadı ve zeka 70 itibarın (doktorlar, avukatlar, gibi) üzerine çıkmadı. Ayrıyeten, bilişsel yetenek testlerinde en üst yüzde 1’lik dilimin, altlarındaki gelir seviyesindekilere nazaran biraz daha makus puan aldığını da buldular.
Bu, daha fazla zekanın bir kişinin daha yüksek düzeylere ulaşmasına yardımcı bulunmasına karşın, kesin mali muvaffakiyet kelam konusu olduğunda, muhtemelen çok az rol oynadığını ve çok yüksek maaş alanların aslında daha az akıllı olabileceğini gösteriyor.
Çalışma, bilhassa örneklemdeki çeşitliliğin olmaması niçiniyle birkaç farklı sınırlamaya sahip. Tahlilin sırf erkeklerle sınırlanmış olması, sonuçların daha geniş popülasyona uyarlanma ihtimalini azaltıyor ve müellifler daha çeşitli örneklemlerle daha fazla araştırma yapılmasının gerekliliğini belirtiyor.
bir daha de bu araştırma, gerçek bir rol model arıyorsanız, parayı kılavuz olarak kullanmanın pek yeterli bir seçenek olmayabileceğini gösteriyor.
Çalışma European Sociological Review üzerinde yayınlandı…
Yeni bir çalışma, en zenginlerin hakikaten daha zeki olup olmadıkları sorusunun karşılığının hayır olduğunu öneriyor. Üst düzeylere ulaşmadan evvel muvaffakiyet ve zeka içinde bir ölçü korelasyon bulunmasına karşın, seçkinler zeka kelam konusu olduğunda aslında bizlerden farklı olmayabilir.
Yaklaşık 60.000 erkek üzerinde yapılan bir araştırmaya bakılırsa, yılda 60.000 Avro’nun (64.000 Dolar) üzerine çıkana kadar zeka ve fiyat içinde kuvvetli bir bağlantı bulunuyor. Lakin bu noktanın üzerinde bu bağ neredeyse ihmal edilebilir hale geliyor. Etkileyici bir biçimde, birinci yüzde 1’dekilerin potansiyel olarak arkalarındakilere göre daha az zeki olduğu da söyleniyor. Bu da ultra muvaffakiyetin büsbütün farklı bir şeyden kaynaklanabileceğini gösteriyor.
Önceki literatür, zekayı ekonomik muvaffakiyet ile ilişkilendiriyordu. Fakat en çok kazananların birbirleri ile mukayeseli yeteneklerini incelemiyordu. Araştırmacılar, bilişsel puanları ve işgücü ayrıntıları mevcut olan bakılırsave çağrılmış İsveç askerlerinden alınan bilgilere bakarak bu bağlantıyı incelemeye çalıştılar. Toplamda, 40 yaş civarında yaklaşık 59.400 erkek, 11 yıllık işgücü piyasası bilgilerinin yanı sıra gençken alınan bir dizi bilişsel, fizikî ve ruhsal test puanları kullanılarak takip edildi. Bu testler, rastgele bir irtibat aramak için 35-45 yaşları içindeki maaşları ve iş “prestijleri” ile karşılaştırıldı.
Sonuçlar, bilişsel yetenek arttıkça fiyat ve itibarda bir artışın beklendiğini, ancak fiyatlar en üst düzeye ulaşırken bir plato oluştuğunu gösterdi. Yılda 60.000 Avro hududundan daha sonra, bunun altında ve üstünde kazananlar içinde rastgele bir yetenek farkı kalmadı ve zeka 70 itibarın (doktorlar, avukatlar, gibi) üzerine çıkmadı. Ayrıyeten, bilişsel yetenek testlerinde en üst yüzde 1’lik dilimin, altlarındaki gelir seviyesindekilere nazaran biraz daha makus puan aldığını da buldular.
Bu, daha fazla zekanın bir kişinin daha yüksek düzeylere ulaşmasına yardımcı bulunmasına karşın, kesin mali muvaffakiyet kelam konusu olduğunda, muhtemelen çok az rol oynadığını ve çok yüksek maaş alanların aslında daha az akıllı olabileceğini gösteriyor.
Çalışma, bilhassa örneklemdeki çeşitliliğin olmaması niçiniyle birkaç farklı sınırlamaya sahip. Tahlilin sırf erkeklerle sınırlanmış olması, sonuçların daha geniş popülasyona uyarlanma ihtimalini azaltıyor ve müellifler daha çeşitli örneklemlerle daha fazla araştırma yapılmasının gerekliliğini belirtiyor.
bir daha de bu araştırma, gerçek bir rol model arıyorsanız, parayı kılavuz olarak kullanmanın pek yeterli bir seçenek olmayabileceğini gösteriyor.
Çalışma European Sociological Review üzerinde yayınlandı…