Survivor
Member
Kıvanç Fazilet Orun, 2008 yılında Trabzon’un Sürmene ilçesinde dünyaya geldi. Kendisinden küçük bir erkek kardeşe sahip olan Kıvanç’ın annesi konut bayanı, babası ise kuyumcuda çalışıyor. Lise birinci sınıfta okuyan Kıvanç’ın kuzulara büyük bir ilgisi bulunuyor. Fakat ailesi müsaade vermediği için Kıvanç bu sevgisini daima bastırmak zorunda kaldı. Geçen yıl ise ailesi oğullarının ısrarlarına daha fazla kayıtsız kalamadı ve Kıvanç’a bir kuzu satın aldı. Bakacak yerleri olmadığı ve kış mevsimi olduğu için kuzu bir süre anneannenin ahırında kaldı. Yaz mevsiminin gelmesiyle bir arada Kıvanç konutlarının yakınında bir yere kuzu için ahır, kendi için de bir yer yaptı. Kıvanç okulların tatil olduğu günden okullar açılana kadar her gününü ismini ‘Kızım’ koyduğu kuzuyla geçirdi.
“Bütün yaz tatilimi kuzumla geçirdim. Para biriktirip beton ve tuğla aldım. Kendi ellerimle Kızım’a ahır yaptım. Toplumsal hayattan büsbütün soyutlandım. esasen kalabalığı seven biri değilim. Yanımda önemli insan sever, arkadaşlarım da o denli olsun isterim. Şımarık insanlardan hoşlanmam. Çobanlar dağlarda ya tek başlarına ya da arkadaşlarıyla hayvan beklerler. Ellerinde her vakit telefon olur ve biriyle konuşurlar. Konuştukları beşerler daima çobanlardır. Ben de yazın o denli yaptım.”
Kıvanç’ın mahalleden tanıdığı iki tane çoban ağabeyi vardı. Yaz boyunca kuzusuna bir şey olsa onları aradı. Kuzu hastalandığında doğal ilaç reçetelerini onlardan öğrendi. Kıvanç, “Kızım bir gün ishal oldu. Çoban ağabeylerim, ‘Ballı tuz yapıp ver’ dedi. Yaptım verdim, düzgünleşti. Öbür bir gün ağzında yaralar çıktı. ‘Yarayı kes, tuz bastır’ dediler. Onu yapamam dedim. Veterinere gidip iğne, ilaç aldım” dedi.
‘KUZUMDAN AYRILIRKEN AĞLAMA KRİZİNE GİRDİM’
Okula gitmeye başladığı için kuzusunu anneannesinin ahırına bırakmak zorunda kalan Kıvanç’a bu durum fazlaca ağır geldi. Kıvanç o günleri, “Bütün yaz tatilimi Kızım’la geçirdim. Okullar başlayınca ondan ayrılmak epey güç geldi. Okulda durup dururken ağlamaya başlıyordum. Hafta sonları kuzumu görmek için anneanneme gidiyordum. Oradan dönerken bir daha ağlıyordum. Annem, ‘Niye ağlıyorsun? Kuzun ölmedi’ diyordu. Daima kuzumla kalıp, onunla ilgilenmek istedim” diyerek anlatıyor.
‘PİSLİK VE KİRLİLİK İNSANIN İÇİNDE OLUR ’
Çobanlık mesleğinin küçümsendiğini söyleyen Kıvanç, “Ellerinden hiç bir iş gelmeyen beşerler gelip senin yaptığın işle dalga geçiyor. İnsanların çobanlar ile ilgili niyetleri, ‘Çobanlar bitli ve pis olurlar. Yaşadıkları yerlerde köpek bağlasan durmaz’ formunda oluyor. Lakin pislik ve kirlilik insanın ortasında olur. Çoban niçin pis olsun? Çobanlık yapmayan bir insanın da çalışırken kıyafetleri kirlenebilir” diyerek çobanlara karşı önyargı olduğunu lisana getirdi.
“Kızım benim sahiplendiğim birinci hayvan lakin artık ben onu bir hayvan üzere görmüyorum, benim çocuğum oldu. Ona bir şey olsa aklım başımdan gidiyor. Bir orta hasta oldu, ‘Ölür yaşamaz’ dediler. 4 kilometre yürüyüp veterinere gittim. Aldığım ilaçlarla iyileştirdim. Kızım’dan nasıl ayrılacağımı hiç bilmiyorum. Bir kasap çıkıp ‘Senin kuzuyu kestim’ dese iki hafta hastanede yatarım.”
Kıvanç Fazilet Orun’un kuzusu ‘Kızım’ için kendi elleriyle yaptığı ahır
Liseyi bitirdikten daha sonra çobanlık yapmak istediğini söyleyen Kıvanç, “Üniversiteyi bitirip işsiz kalan epeyce sayıda insan var. Ayrıyeten ben birinden buyruk almayı da sevmiyorum. Kendi kendime bir şeyler başarmak istiyorum. Babama, ‘Yazın iki tane daha koyun alalım yalnızca yaz mevsiminde bakayım’ dedim. Lakin babam müsaade vermedi, ‘Bakamazsın’ dedi. Kuzuya bakmakta ne var? Yemlerini vereceğim yiyecekler, iki gün daha sonra da bana alışacaklar aslına bakarsan. Benim kuzum dünyanın öbür ucuna gitsem de peşimden gelir. Diğer birinin peşine asla gitmez. Daima yanıma gelip beni öper. Bacaklarıma başını koyar. Anneanneme gidiyorum, sesimi duyar duymaz bağırmaya başlıyor. Ben de onun yanında kalmak istiyor, gitmek istemiyorum. Okulu bırakıp yanında kalsam herkes karşı çıkacak. Mecburen dört sene ikimiz de katlanacağız” diye konuştu.
‘PARA İÇİN YAPILACAK BİR MESLEK DEĞİL’
“Çobanlık mesleği para için yapılacak bir iş değil” diyen Kıvanç, “Bu işi yapacak kişiyi maaşla çalıştıramazsınız. Ben bu işi sevmesem bana epeyce yüklü bir maaş verseler, ‘Gel çalış’ deseler çalışamam” diyerek çobanlığın sevmeden yapılamayacağına vurgu yaptı.
‘Benim de bir öyküm var’ diyorsan, en değerli konuğumuz olarak seni de bekliyoruz: [email protected]
“Bütün yaz tatilimi kuzumla geçirdim. Para biriktirip beton ve tuğla aldım. Kendi ellerimle Kızım’a ahır yaptım. Toplumsal hayattan büsbütün soyutlandım. esasen kalabalığı seven biri değilim. Yanımda önemli insan sever, arkadaşlarım da o denli olsun isterim. Şımarık insanlardan hoşlanmam. Çobanlar dağlarda ya tek başlarına ya da arkadaşlarıyla hayvan beklerler. Ellerinde her vakit telefon olur ve biriyle konuşurlar. Konuştukları beşerler daima çobanlardır. Ben de yazın o denli yaptım.”
Kıvanç’ın mahalleden tanıdığı iki tane çoban ağabeyi vardı. Yaz boyunca kuzusuna bir şey olsa onları aradı. Kuzu hastalandığında doğal ilaç reçetelerini onlardan öğrendi. Kıvanç, “Kızım bir gün ishal oldu. Çoban ağabeylerim, ‘Ballı tuz yapıp ver’ dedi. Yaptım verdim, düzgünleşti. Öbür bir gün ağzında yaralar çıktı. ‘Yarayı kes, tuz bastır’ dediler. Onu yapamam dedim. Veterinere gidip iğne, ilaç aldım” dedi.
‘KUZUMDAN AYRILIRKEN AĞLAMA KRİZİNE GİRDİM’
Okula gitmeye başladığı için kuzusunu anneannesinin ahırına bırakmak zorunda kalan Kıvanç’a bu durum fazlaca ağır geldi. Kıvanç o günleri, “Bütün yaz tatilimi Kızım’la geçirdim. Okullar başlayınca ondan ayrılmak epey güç geldi. Okulda durup dururken ağlamaya başlıyordum. Hafta sonları kuzumu görmek için anneanneme gidiyordum. Oradan dönerken bir daha ağlıyordum. Annem, ‘Niye ağlıyorsun? Kuzun ölmedi’ diyordu. Daima kuzumla kalıp, onunla ilgilenmek istedim” diyerek anlatıyor.
‘PİSLİK VE KİRLİLİK İNSANIN İÇİNDE OLUR ’
Çobanlık mesleğinin küçümsendiğini söyleyen Kıvanç, “Ellerinden hiç bir iş gelmeyen beşerler gelip senin yaptığın işle dalga geçiyor. İnsanların çobanlar ile ilgili niyetleri, ‘Çobanlar bitli ve pis olurlar. Yaşadıkları yerlerde köpek bağlasan durmaz’ formunda oluyor. Lakin pislik ve kirlilik insanın ortasında olur. Çoban niçin pis olsun? Çobanlık yapmayan bir insanın da çalışırken kıyafetleri kirlenebilir” diyerek çobanlara karşı önyargı olduğunu lisana getirdi.
“Kızım benim sahiplendiğim birinci hayvan lakin artık ben onu bir hayvan üzere görmüyorum, benim çocuğum oldu. Ona bir şey olsa aklım başımdan gidiyor. Bir orta hasta oldu, ‘Ölür yaşamaz’ dediler. 4 kilometre yürüyüp veterinere gittim. Aldığım ilaçlarla iyileştirdim. Kızım’dan nasıl ayrılacağımı hiç bilmiyorum. Bir kasap çıkıp ‘Senin kuzuyu kestim’ dese iki hafta hastanede yatarım.”
Kıvanç Fazilet Orun’un kuzusu ‘Kızım’ için kendi elleriyle yaptığı ahır
Liseyi bitirdikten daha sonra çobanlık yapmak istediğini söyleyen Kıvanç, “Üniversiteyi bitirip işsiz kalan epeyce sayıda insan var. Ayrıyeten ben birinden buyruk almayı da sevmiyorum. Kendi kendime bir şeyler başarmak istiyorum. Babama, ‘Yazın iki tane daha koyun alalım yalnızca yaz mevsiminde bakayım’ dedim. Lakin babam müsaade vermedi, ‘Bakamazsın’ dedi. Kuzuya bakmakta ne var? Yemlerini vereceğim yiyecekler, iki gün daha sonra da bana alışacaklar aslına bakarsan. Benim kuzum dünyanın öbür ucuna gitsem de peşimden gelir. Diğer birinin peşine asla gitmez. Daima yanıma gelip beni öper. Bacaklarıma başını koyar. Anneanneme gidiyorum, sesimi duyar duymaz bağırmaya başlıyor. Ben de onun yanında kalmak istiyor, gitmek istemiyorum. Okulu bırakıp yanında kalsam herkes karşı çıkacak. Mecburen dört sene ikimiz de katlanacağız” diye konuştu.
‘PARA İÇİN YAPILACAK BİR MESLEK DEĞİL’
“Çobanlık mesleği para için yapılacak bir iş değil” diyen Kıvanç, “Bu işi yapacak kişiyi maaşla çalıştıramazsınız. Ben bu işi sevmesem bana epeyce yüklü bir maaş verseler, ‘Gel çalış’ deseler çalışamam” diyerek çobanlığın sevmeden yapılamayacağına vurgu yaptı.
‘Benim de bir öyküm var’ diyorsan, en değerli konuğumuz olarak seni de bekliyoruz: [email protected]