Beykozlu
Member
şövalyelik
Charlemagne şövalyeleri piyadelerin falanksını böyle kırdı
10. yüzyılın başlarından kalma Leiden Maccabees Codex’te zırhlı atlılar
©Wikipedia/Commons
Savaş alanını yönettiler ve şövalyelerin öncüleriydiler. İlk kez, Charlemagne döneminden kalma bir zırhlı binicinin tüm donanımı yeniden inşa ediliyor.
Batı Roma İmparatorluğu’nun çöküşünden sonra Batı Avrupa’da bir gerileme dönemi başlamış ve İmparatorluğun başarıları ve teknik becerileri hızla kaybolmuştur. Okuma ve yazma yeteneği bile tehlikedeydi. Sadece Charlemagne’nin sayısız savaş ve baskınla bir araya getirdiği imparatorluk daha fazla gerilemeyi durdurdu.
Erken bir şövalyenin yeniden inşası
Bunun temeli, kilise ile savaş prensi arasındaki ittifaktı ve o ancak bu kadar başarılı olabildi çünkü atası Karl Martell, Frenk ordusuna belirleyici bir askeri yenilik getirdi: zırhlı binici. Konum ve işlev açısından, bu biniciler daha sonraki şövalyeliğin öncüleriydi. Şimdi, ilk kez, Charlemagne zamanından kalma bir zırhlı süvarinin tüm donanımı, Lorsch’taki açık hava laboratuvarında yeniden inşa ediliyor. Müzede dönemin bir konağı gösteriliyor, binaların yanı sıra eksiksiz bir süvari de sergileniyor. Kılıç, mızrak, miğfer, kalkan, bıçak veya kılıç kınları ve kemerleri eski modellere göre ve o dönemde yaygın olan aletlerle yapılmıştır. Bugünün satın alma gücüne göre, komple ekipmanın maliyeti bir milyon avro olmalıydı.
şok süvari olarak kullanılır
Carolingian döneminden önce, Frenk ordusu piyadelerden oluşuyordu. Romalılar gibi karmaşık düzen ve savaş taktikleri yoktu. Büyük saflarda oluşan ordular, kalkanlarının koruması altında falankslar halinde düşman dizilişiyle karşılaşana kadar ilerledi. Ardından sıra bir tarafa yol verene kadar bıçaklama ve itme başladı. Seçkin zırhlı savaşçılar farklı bir yaklaşım benimsedi. Bir grup olarak, tercihen bir kama olarak ilerlediler. Süvari birliklerinin darbesinin gücü, düşman oluşumunu yarıp geçti ve ilerleyen piyadeler, artık dağılmış olan rakiplerle kolay bir zaman geçirdi.
Bunun başarılı olması için binicilerin mümkün olduğunca korunması gerekiyordu. Göze çarpmayan bir icat, binicilerin saldırılarına çok fazla şiddet kattı: üzengi ve özel olarak şekillendirilmiş bir eyer. İlk kez, binici atın sırtına sıkıca oturdu. Yapı, ağır atın tüm hareket dürtüsünü mızrak ucunda birleştirmeyi mümkün kıldı. İtişi tüm zırhı delip geçti, kimse ona karşı koyamazdı.
Poitiers Savaşı hala binicisiz
Geleneksel olarak, meier Karl Martell’in bu zırhlı süvarilerle Ekim 732’de Poitiers’de Arapları mağlup ettiği ve böylece İslami yayılmayı durdurduğu varsayılmıştır. Bununla birlikte, yeni araştırmalar, Frankların zırhlı piyadelerden oluşan kapalı bir düzende savaştığını ve zırhlı biniciler grubunun ancak daha sonra kurulduğunu varsayıyor. Ekipmanları olağanüstü derecede pahalıydı ve bir süvari savaşçısı olma eğitimi karmaşıktı. Köylü toplamasının yarı zamanlı askerleri bu savaşçı rütbeye ilerleyemedi. Charlemagne’nin 807’deki ordu reformu, yalnızca soyluların ve zengin özgür çiftçilerin askerlik hizmetine katılabileceğini şart koştu.
Nüfus artık genel bir vergiyle değil, özel bir savaşçı sınıfı tarafından korunuyor. Açık hava laboratuvarı, yaklaşık MS 800’den kalma eksiksiz bir malikane (curtis dominica) inşa ediyor. Bir binicinin gerekli askerlik hizmetini yerine getirebilmesi için böyle bir mal alması gerekiyordu. Malikane, geç antik çağda garnizonlara ikmal sağlamak için ortaya çıkan büyük Roma çiftliklerinin daha küçük versiyonudur. 4.1 hektarlık bir alanda çeşitli ticari, konut, depo ve ahır binalarının yanı sıra bir şapel topluluğu bulunmaktadır. Profesyonel bir savaşçı, çok sayıda serfle ilgilenmek zorundaydı.
Serflik çağının başlangıcı
Uzun vadede bu korunanlar için iyi bir gelişme olmadı, feodalizm bu ayrılığa kadar gidiyor. Özgür köylülük geriliyor, nüfusun çoğunluğu kölelik statüsüne, serfliğe indirgeniyor. Sadece kiliseyi ve feodal beyleri işleriyle eğlendirmek için oradaydılar. İnsanları ve toprağı miras alan Zırhlı Süvarilerin torunları tarafından yönetiliyordu. İmparatorluğa hizmet etme temel fikrine dayanan sistem, birkaç nesil sonra çöktü. Feodal beyler ne kadar güçlüyse, güçlerini krala hizmet etmek için kullanma olasılıkları o kadar azdı. Kendi ailelerinin servetini artırmaya çalıştılar.
Charlemagne’nin imparatorluğunun çökmesiyle iç barış sona erdi. Gelecekte normal nüfus dış düşmanlardan daha az korunacak, feodal beyler arasındaki bitmeyen savaşların kurbanı olacak. Soylu şövalyelik ile ilgili tam gövdeli duyuruların aksine, ilerlemenin ancak soygun ve fetih yoluyla mümkün olduğu bir ekonomi var. Savaşçı şair Bertran de Born, kana susamış savaş şarkılarıyla Orta Çağ’ın kavgacı, kafası karışık biri olarak kabul edilir. Aslında, küçük taşra beyefendisi, sürekli barışın hüküm sürdüğü bir toplumda kendisi gibi baronlara yer olamayacağını ve ancak savaş zamanında güç ve önem kazanabileceklerini haklı olarak kabul etmişti.
feodal parçalanma
Bir grup ağır süvarinin birleşik saldırısı da yerel küçük savaşlar sırasında Haberin Detaylarıa çekilir. Feodal şövalye, ordusundaki adamlar olan Glewe ile birlikte savaşır. Bunların arasında tüfekçiler ve piyadeler de vardı. Hollywood’un sevdiği atılgan süvari saldırıları yerine, bu gruplar yavaş ilerliyor. Ağır zırhlı şövalyelere, çevrelerindeki erkekler eşlik ediyor. Savaşta onu ve atını korurlar, şövalyenin kendisi atından savaşır ve sanki bir kuledenmiş gibi zırhıyla korunur. Ağır süvarilerin muharebeyi belirleyici etkisi ancak dönemin askeri amatörlüğü bağlamında gelişebilirdi. Roma lejyonları, ağır süvarilere karşı bir savunma olarak sahada siperler kazar ve mızrak kafesleri dikerdi. Ayrıca, hiçbir atlının, yerden desteklenirse üçlü ağır mızrak zincirini kıramayacağını da biliyorlardı.
Ayrıca okuyun:
Tam zırhlı spor – şövalyelerin antrenman yapması bu kadar zordu
Köylüler gururlu şövalyeleri nasıl yendi ve İsviçre nasıl süper güç oldu?
Ortaçağ uzun yayları, günümüzün piyade silahları kadar ölümcül
Mızraklar, altın ve savaşçıların gururlu duruşu – dört Amazon böyle gömüldü
#Konular
Charlemagne şövalyeleri piyadelerin falanksını böyle kırdı
10. yüzyılın başlarından kalma Leiden Maccabees Codex’te zırhlı atlılar
©Wikipedia/Commons
Savaş alanını yönettiler ve şövalyelerin öncüleriydiler. İlk kez, Charlemagne döneminden kalma bir zırhlı binicinin tüm donanımı yeniden inşa ediliyor.
Batı Roma İmparatorluğu’nun çöküşünden sonra Batı Avrupa’da bir gerileme dönemi başlamış ve İmparatorluğun başarıları ve teknik becerileri hızla kaybolmuştur. Okuma ve yazma yeteneği bile tehlikedeydi. Sadece Charlemagne’nin sayısız savaş ve baskınla bir araya getirdiği imparatorluk daha fazla gerilemeyi durdurdu.
Erken bir şövalyenin yeniden inşası
Bunun temeli, kilise ile savaş prensi arasındaki ittifaktı ve o ancak bu kadar başarılı olabildi çünkü atası Karl Martell, Frenk ordusuna belirleyici bir askeri yenilik getirdi: zırhlı binici. Konum ve işlev açısından, bu biniciler daha sonraki şövalyeliğin öncüleriydi. Şimdi, ilk kez, Charlemagne zamanından kalma bir zırhlı süvarinin tüm donanımı, Lorsch’taki açık hava laboratuvarında yeniden inşa ediliyor. Müzede dönemin bir konağı gösteriliyor, binaların yanı sıra eksiksiz bir süvari de sergileniyor. Kılıç, mızrak, miğfer, kalkan, bıçak veya kılıç kınları ve kemerleri eski modellere göre ve o dönemde yaygın olan aletlerle yapılmıştır. Bugünün satın alma gücüne göre, komple ekipmanın maliyeti bir milyon avro olmalıydı.
şok süvari olarak kullanılır
Carolingian döneminden önce, Frenk ordusu piyadelerden oluşuyordu. Romalılar gibi karmaşık düzen ve savaş taktikleri yoktu. Büyük saflarda oluşan ordular, kalkanlarının koruması altında falankslar halinde düşman dizilişiyle karşılaşana kadar ilerledi. Ardından sıra bir tarafa yol verene kadar bıçaklama ve itme başladı. Seçkin zırhlı savaşçılar farklı bir yaklaşım benimsedi. Bir grup olarak, tercihen bir kama olarak ilerlediler. Süvari birliklerinin darbesinin gücü, düşman oluşumunu yarıp geçti ve ilerleyen piyadeler, artık dağılmış olan rakiplerle kolay bir zaman geçirdi.
Bunun başarılı olması için binicilerin mümkün olduğunca korunması gerekiyordu. Göze çarpmayan bir icat, binicilerin saldırılarına çok fazla şiddet kattı: üzengi ve özel olarak şekillendirilmiş bir eyer. İlk kez, binici atın sırtına sıkıca oturdu. Yapı, ağır atın tüm hareket dürtüsünü mızrak ucunda birleştirmeyi mümkün kıldı. İtişi tüm zırhı delip geçti, kimse ona karşı koyamazdı.
Poitiers Savaşı hala binicisiz
Geleneksel olarak, meier Karl Martell’in bu zırhlı süvarilerle Ekim 732’de Poitiers’de Arapları mağlup ettiği ve böylece İslami yayılmayı durdurduğu varsayılmıştır. Bununla birlikte, yeni araştırmalar, Frankların zırhlı piyadelerden oluşan kapalı bir düzende savaştığını ve zırhlı biniciler grubunun ancak daha sonra kurulduğunu varsayıyor. Ekipmanları olağanüstü derecede pahalıydı ve bir süvari savaşçısı olma eğitimi karmaşıktı. Köylü toplamasının yarı zamanlı askerleri bu savaşçı rütbeye ilerleyemedi. Charlemagne’nin 807’deki ordu reformu, yalnızca soyluların ve zengin özgür çiftçilerin askerlik hizmetine katılabileceğini şart koştu.
Nüfus artık genel bir vergiyle değil, özel bir savaşçı sınıfı tarafından korunuyor. Açık hava laboratuvarı, yaklaşık MS 800’den kalma eksiksiz bir malikane (curtis dominica) inşa ediyor. Bir binicinin gerekli askerlik hizmetini yerine getirebilmesi için böyle bir mal alması gerekiyordu. Malikane, geç antik çağda garnizonlara ikmal sağlamak için ortaya çıkan büyük Roma çiftliklerinin daha küçük versiyonudur. 4.1 hektarlık bir alanda çeşitli ticari, konut, depo ve ahır binalarının yanı sıra bir şapel topluluğu bulunmaktadır. Profesyonel bir savaşçı, çok sayıda serfle ilgilenmek zorundaydı.
Serflik çağının başlangıcı
Uzun vadede bu korunanlar için iyi bir gelişme olmadı, feodalizm bu ayrılığa kadar gidiyor. Özgür köylülük geriliyor, nüfusun çoğunluğu kölelik statüsüne, serfliğe indirgeniyor. Sadece kiliseyi ve feodal beyleri işleriyle eğlendirmek için oradaydılar. İnsanları ve toprağı miras alan Zırhlı Süvarilerin torunları tarafından yönetiliyordu. İmparatorluğa hizmet etme temel fikrine dayanan sistem, birkaç nesil sonra çöktü. Feodal beyler ne kadar güçlüyse, güçlerini krala hizmet etmek için kullanma olasılıkları o kadar azdı. Kendi ailelerinin servetini artırmaya çalıştılar.
Charlemagne’nin imparatorluğunun çökmesiyle iç barış sona erdi. Gelecekte normal nüfus dış düşmanlardan daha az korunacak, feodal beyler arasındaki bitmeyen savaşların kurbanı olacak. Soylu şövalyelik ile ilgili tam gövdeli duyuruların aksine, ilerlemenin ancak soygun ve fetih yoluyla mümkün olduğu bir ekonomi var. Savaşçı şair Bertran de Born, kana susamış savaş şarkılarıyla Orta Çağ’ın kavgacı, kafası karışık biri olarak kabul edilir. Aslında, küçük taşra beyefendisi, sürekli barışın hüküm sürdüğü bir toplumda kendisi gibi baronlara yer olamayacağını ve ancak savaş zamanında güç ve önem kazanabileceklerini haklı olarak kabul etmişti.
feodal parçalanma
Bir grup ağır süvarinin birleşik saldırısı da yerel küçük savaşlar sırasında Haberin Detaylarıa çekilir. Feodal şövalye, ordusundaki adamlar olan Glewe ile birlikte savaşır. Bunların arasında tüfekçiler ve piyadeler de vardı. Hollywood’un sevdiği atılgan süvari saldırıları yerine, bu gruplar yavaş ilerliyor. Ağır zırhlı şövalyelere, çevrelerindeki erkekler eşlik ediyor. Savaşta onu ve atını korurlar, şövalyenin kendisi atından savaşır ve sanki bir kuledenmiş gibi zırhıyla korunur. Ağır süvarilerin muharebeyi belirleyici etkisi ancak dönemin askeri amatörlüğü bağlamında gelişebilirdi. Roma lejyonları, ağır süvarilere karşı bir savunma olarak sahada siperler kazar ve mızrak kafesleri dikerdi. Ayrıca, hiçbir atlının, yerden desteklenirse üçlü ağır mızrak zincirini kıramayacağını da biliyorlardı.
Ayrıca okuyun:
Tam zırhlı spor – şövalyelerin antrenman yapması bu kadar zordu
Köylüler gururlu şövalyeleri nasıl yendi ve İsviçre nasıl süper güç oldu?
Ortaçağ uzun yayları, günümüzün piyade silahları kadar ölümcül
Mızraklar, altın ve savaşçıların gururlu duruşu – dört Amazon böyle gömüldü
#Konular