Tory
New member
Fizikî cet sporumuz güreşse zeka sporumuz da tavladır.
Tavlada %95 zar %5 oyun bilgisi işler.
Tavlanın AKP ve önderi Erdoğan’ın en sevdiği oyun olduğunu daha evvel de yazmıştım. Lakin Erdoğan’ın zarlarının özel bir durumu var. Bunlar bir vakit içinder 6 köşesinde 6 yazan zarlardı. Bu sayede Erdoğan her vakit düşeş atıyordu.
Olağanda daima düşeş atan biri oyun falan kazanamaz ancak karşı tarafa da her tarafında 1 yazan zarlar verirse oyunu sonsuza kadar sürdürebilir.
“Siz düşeş karşısı hepyek” oyun ilaniahi devam edecektir.
Emel oyunu bitirmekten epey oyunu sonsuza kadar sürdürmek ve her atağı düşeş olan oyuncuya hayranlığı tabir etmekti.
Düşünsenize daima 6-6 atacak kadar eli güçlü biriyle kim başa çıkabilir?
Bu oyunu bu türlü sürdürmenin ve taşların artık ilerlemesinin imkansızlığını görür görmez Erdoğan hayatında birinci kere gerçek zarlarla oyuna başladı.
Siz deyin 2013 ben diyeyim 2015- 2018’den itibaren yavaş yavaş gerçek zarlar meydana çıktı.
Erdoğan her tarafında 6 yazan zarları değil, bildiğin 1’den 6’ya numaralı zarları isteksiz de olsa eline aldı.
Şu anda Erdoğan zarları atıyor ve oyun ilerliyor. Lakin kurallar bir daha Erdoğan’a göre kurulmuş durumda. Erdoğan attığı zarı beğenmezse gelen sayıyı kabul etmeme ayrıcalığına sahip.
4-2 atması gerekirken 2-1 atıyor fakat bize 4-2 attığını söylüyor. Buna inanmamızı bekliyor.
Erdoğan tarzı Tavlada 5 açık vermiş bulunmasına rağmen, oyunu onun kazandığına ikna olmamız ve buna inanmamız bekleniyor. İşin makûs yanı ve en mühimi buna Erdoğan’ın kendisi canı gönülden inanıyor. Marsa giden bir oyunda bütün pulları karşı alanda olan Erdoğan bize oyunu kazanacağını söylüyor. Şu anda Türkiye’nin durumu tereddütsüz tam da bu.
Tam 20 yıl ülkeyi yönetmiş bir iktidar birden bir sabah uyanıyor ve ülkenin iktisadi yapısını kökten uca değiştireceğini söz ediyor. 20 yıl tek başına ülke yönetmiş bir iktidarın, bu 20 yılını bizzati en başta geçirmiş önderi söylüyor bunu.
20 yılın sonunda güya 20 yıllık iktidar kendi devri değilmişcesine yeni bir program ortaya koyuyor. Bu 20 yıllık periyodun ortasında Türkiye tarihinin gördüğü en düşük faiz oranına ulaşılmış bulunmasına rağmen, bu geçmiş periyodu zalimce yargılıyor ve motamot şu cümleyi kuruyor :
“Türkiye yüksek faizi terk etti. Üretimi, ihracatı önceleyen bir stratejiye geçmiş bulunuyoruz.”
Ekonomiyi siyasi emellerine kurban etmemiş üzere konuşuyor. Ülkenin balık hafızasına güveniyor.
20 yıldan daha sonra bunu söyleyen bir muhalefet partisi olsa bu kelama bir mana verebilirsiniz. Lakin bunu söyleyen İktidar ise dediğinizdeki mantık yanlışını en yeterli siz bilmelisiniz.
Doları Euro’yu geçtik Levanın yükü altında ezilen ve tüm katma pahasını üretimini Bulgaristan’ın minimum ücretlisinin kullanmasına sunan bir ülkede iktisadi durumdan şad olmak için iki ihtimal vardır:
“Ya durumdan haberiniz yoktur
Yada durumu değiştirmeye imkanınız yoktur.”
Türkiye’nin zerre iktisadi kaygısı olmadığına inanan birisiyim. Türkiye’nin sorunu politiktir. Bu politik sorunların ülkeye olan inancı ve bu inancın nişanesi olan yerli paramızı sıfırladığı gerçeği artık aleni bir hal aldı.
Türk parası alım gücünü, değişim pahasını yitirmiş adeta vebalı üzere kaçılan bir hale gelmişken durumu “biz bir şey deniyoruz inşallah faydalı olacak” diye tanımlamak fakat gerçeklikten koptuğunuza delalet eder.
İnsanların uzun yıllar boyunca biriktirdikleri varlıklara, ülkenin kendi ulusal parası cinsinden yarattığı tasarrufa, emekli ikramiyesine kıdem tazminatına bu derece düşmanlık, insanlık ve iktisat tarihinde görülmemiştir.
Üstelik bütün bu olup biteni yeni bir ekonomik model olarak pazarlamak, fiyatlar genel düzeyini tavana zıplatacak biçimde kur artışları olurken “biz faizi aşağı çekerek istihdam yaratacağız” demek tavlada 8 açık verip rakibi mars edeceğinize inanmakla muadildir.
Faizi krediyi çeken öder lakin kur artışı ile tetiklenen fiyatları ise 85 milyon ödüyor. 85 milyonun ödediği fatura ile ne istihdam yaratılır ne de üretim artışı sağlanır.
Ülkede kendine oy verenlerin fakirliğine sığınarak onları toplumsal yardım ile kendine bağımlı kılan iktidar/AKP/Erdoğan artık gözünü bütün topluma dikti.
Herkes yoksul, herkes bağımlı ve herkes iktidara muhtaç olsun istiyor.
Bu olanaksız oyunun sonu çok yakın.
Pulları kaybetmeden adil oyuna ulaşmak için elbirliğiyle çalışmalıyız.
Tahlil, Veysi Dündar 2.12.2021
Tavlada %95 zar %5 oyun bilgisi işler.
Tavlanın AKP ve önderi Erdoğan’ın en sevdiği oyun olduğunu daha evvel de yazmıştım. Lakin Erdoğan’ın zarlarının özel bir durumu var. Bunlar bir vakit içinder 6 köşesinde 6 yazan zarlardı. Bu sayede Erdoğan her vakit düşeş atıyordu.
Olağanda daima düşeş atan biri oyun falan kazanamaz ancak karşı tarafa da her tarafında 1 yazan zarlar verirse oyunu sonsuza kadar sürdürebilir.
“Siz düşeş karşısı hepyek” oyun ilaniahi devam edecektir.
Emel oyunu bitirmekten epey oyunu sonsuza kadar sürdürmek ve her atağı düşeş olan oyuncuya hayranlığı tabir etmekti.
Düşünsenize daima 6-6 atacak kadar eli güçlü biriyle kim başa çıkabilir?
Bu oyunu bu türlü sürdürmenin ve taşların artık ilerlemesinin imkansızlığını görür görmez Erdoğan hayatında birinci kere gerçek zarlarla oyuna başladı.
Siz deyin 2013 ben diyeyim 2015- 2018’den itibaren yavaş yavaş gerçek zarlar meydana çıktı.
Erdoğan her tarafında 6 yazan zarları değil, bildiğin 1’den 6’ya numaralı zarları isteksiz de olsa eline aldı.
Şu anda Erdoğan zarları atıyor ve oyun ilerliyor. Lakin kurallar bir daha Erdoğan’a göre kurulmuş durumda. Erdoğan attığı zarı beğenmezse gelen sayıyı kabul etmeme ayrıcalığına sahip.
4-2 atması gerekirken 2-1 atıyor fakat bize 4-2 attığını söylüyor. Buna inanmamızı bekliyor.
Erdoğan tarzı Tavlada 5 açık vermiş bulunmasına rağmen, oyunu onun kazandığına ikna olmamız ve buna inanmamız bekleniyor. İşin makûs yanı ve en mühimi buna Erdoğan’ın kendisi canı gönülden inanıyor. Marsa giden bir oyunda bütün pulları karşı alanda olan Erdoğan bize oyunu kazanacağını söylüyor. Şu anda Türkiye’nin durumu tereddütsüz tam da bu.
Tam 20 yıl ülkeyi yönetmiş bir iktidar birden bir sabah uyanıyor ve ülkenin iktisadi yapısını kökten uca değiştireceğini söz ediyor. 20 yıl tek başına ülke yönetmiş bir iktidarın, bu 20 yılını bizzati en başta geçirmiş önderi söylüyor bunu.
20 yılın sonunda güya 20 yıllık iktidar kendi devri değilmişcesine yeni bir program ortaya koyuyor. Bu 20 yıllık periyodun ortasında Türkiye tarihinin gördüğü en düşük faiz oranına ulaşılmış bulunmasına rağmen, bu geçmiş periyodu zalimce yargılıyor ve motamot şu cümleyi kuruyor :
“Türkiye yüksek faizi terk etti. Üretimi, ihracatı önceleyen bir stratejiye geçmiş bulunuyoruz.”
Ekonomiyi siyasi emellerine kurban etmemiş üzere konuşuyor. Ülkenin balık hafızasına güveniyor.
20 yıldan daha sonra bunu söyleyen bir muhalefet partisi olsa bu kelama bir mana verebilirsiniz. Lakin bunu söyleyen İktidar ise dediğinizdeki mantık yanlışını en yeterli siz bilmelisiniz.
Doları Euro’yu geçtik Levanın yükü altında ezilen ve tüm katma pahasını üretimini Bulgaristan’ın minimum ücretlisinin kullanmasına sunan bir ülkede iktisadi durumdan şad olmak için iki ihtimal vardır:
“Ya durumdan haberiniz yoktur
Yada durumu değiştirmeye imkanınız yoktur.”
Türkiye’nin zerre iktisadi kaygısı olmadığına inanan birisiyim. Türkiye’nin sorunu politiktir. Bu politik sorunların ülkeye olan inancı ve bu inancın nişanesi olan yerli paramızı sıfırladığı gerçeği artık aleni bir hal aldı.
Türk parası alım gücünü, değişim pahasını yitirmiş adeta vebalı üzere kaçılan bir hale gelmişken durumu “biz bir şey deniyoruz inşallah faydalı olacak” diye tanımlamak fakat gerçeklikten koptuğunuza delalet eder.
İnsanların uzun yıllar boyunca biriktirdikleri varlıklara, ülkenin kendi ulusal parası cinsinden yarattığı tasarrufa, emekli ikramiyesine kıdem tazminatına bu derece düşmanlık, insanlık ve iktisat tarihinde görülmemiştir.
Üstelik bütün bu olup biteni yeni bir ekonomik model olarak pazarlamak, fiyatlar genel düzeyini tavana zıplatacak biçimde kur artışları olurken “biz faizi aşağı çekerek istihdam yaratacağız” demek tavlada 8 açık verip rakibi mars edeceğinize inanmakla muadildir.
Faizi krediyi çeken öder lakin kur artışı ile tetiklenen fiyatları ise 85 milyon ödüyor. 85 milyonun ödediği fatura ile ne istihdam yaratılır ne de üretim artışı sağlanır.
Ülkede kendine oy verenlerin fakirliğine sığınarak onları toplumsal yardım ile kendine bağımlı kılan iktidar/AKP/Erdoğan artık gözünü bütün topluma dikti.
Herkes yoksul, herkes bağımlı ve herkes iktidara muhtaç olsun istiyor.
Bu olanaksız oyunun sonu çok yakın.
Pulları kaybetmeden adil oyuna ulaşmak için elbirliğiyle çalışmalıyız.
Tahlil, Veysi Dündar 2.12.2021