Bir hayatı geride bırakmak: Çoğunluğu yaşlı, Ukraynalı siviller okullara sığındı Rusya ile Ukrayna içinde 24 Şubat’ta başlayan savaşta, çatışmalar başta Kiev olmak üzere ülkenin kuzey, doğu ve güney bölgelerinde ağırlaşıyor. Kiev yakınlarındaki Buça ve İrpin’in de ortalarında bulunduğu bölgelerden tahliye edilen siviller nispeten daha inançlı olan başşehre getiriliyor.
Kiev’de tanıdıkları olmayan yahut kalacak yerleri bulunmayan Ukraynalı siviller, ya kentte bulabildikleri okullara sığınıyor ya da ülkenin daha inançlı olan batısına, oradan da ekseriyetle Avrupa ülkelerine geçiyor.
Kiev’de kalacak yeri olmayan siviller, okullarda konaklıyor
Savaşın yorgunluğu vücutlarına ağır gelen yaşlıların bir kısmı da Kiev’deki okullara yerleştiriliyor. Kiev’in doğusunda yer alan 115 numaralı anaokulu da çatışmalardan kaçan sivillere mesken sahipliği yapıyor.
Ukrayna ordusunun isteği doğrultusundan tahliye edilen sivillerin barınmasına açılan anaokulunda 50 kişi kalıyor. Bu anaokulunda tahliye edilenlere gönüller tarafınca yiyecek sağlanıyor, öteki muhtaçlıkları gideriliyor.
Anaokuluna süreksiz mühlet yerleştirilenler de var, Kiev’den ayrılmak istemeyenler de. Süreksiz müddet bu okulda kalanlar, çabucak sonrasında öteki inançlı kentlere tahliye ediliyor. Bu okula sığınanların çoğunluğunu yaşlılar oluşturuyor.
Binlerce kişinin ömrüne mal olan savaş, Ukraynalı sivillerin de ömrünü bilakis çevirmiş durumda. Burada kalan yaşlılar, tahminen de birinci sefer hayatlarında konutlarını terk etmek zorunda kalıyor.
‘Köydeki konutların yarısı yok oldu, yandı’
Kiev yakınlarındaki Pushcha-Vodytsya bölgesindeki çatışmalardan kaçarak bu okula gelen 73 yaşındaki Olya Marchenko, geldikleri yerin ağır bombardımana maruz kaldığını belirtti. Oğlu ve torunuyla meskenlerini terk etmek zorunda kaldığını söyleyen Marchenko, 4 gün evvel bu okula geldiğini lisana getirdi.
Bölgelerine yönelik atakların akabinde sığınaklarda saklandıklarını söz eden ve yaşadıklarını anlatırken göz yaşlarına boğulan Marchenko, “Köydeki konutların yarısı yok oldu, yandı. Ne elektrik vardı ne de gaz. Bizim konutumuza bir şey olmamıştı. Komşularımız bizim meskendeki sığınakta kalıyordu. Ne vakit bitecek?” tabirini kullandı.
Yaşadığı acı niçiniyle konuşmakta zorlanan Marchenko, Kiev’de hiç bir akrabasının olmadığını ve nereye gideceklerini bilmediğini söylemiş oldu.
Yalnızca 2 dakika ortasında bir ömür yaşadığı meskeni terk ettiğini anlatan Marchenko, şöyleki devam etti:
“Gönüller konutumuza geldi ve her insanın 2 dakika ortasında eşyalarını alarak hazır olmasını istedi. Bu kadar kısa vakitte ne alınabilir ki? O anda sığınaktaydık. Sığınaktan çıktık, otomobile bindik, oradan bizi diğer bir sığınağa götürdüler. daha sonra da buraya geldik.”
Marchenko ve milyonlarca Ukraynalı sivil, konutlarını terk etmiş durumda ve savaşın bedelini en ağır biçimde ödüyor.
Kiev’de tanıdıkları olmayan yahut kalacak yerleri bulunmayan Ukraynalı siviller, ya kentte bulabildikleri okullara sığınıyor ya da ülkenin daha inançlı olan batısına, oradan da ekseriyetle Avrupa ülkelerine geçiyor.
Kiev’de kalacak yeri olmayan siviller, okullarda konaklıyor
Savaşın yorgunluğu vücutlarına ağır gelen yaşlıların bir kısmı da Kiev’deki okullara yerleştiriliyor. Kiev’in doğusunda yer alan 115 numaralı anaokulu da çatışmalardan kaçan sivillere mesken sahipliği yapıyor.
Ukrayna ordusunun isteği doğrultusundan tahliye edilen sivillerin barınmasına açılan anaokulunda 50 kişi kalıyor. Bu anaokulunda tahliye edilenlere gönüller tarafınca yiyecek sağlanıyor, öteki muhtaçlıkları gideriliyor.
Anaokuluna süreksiz mühlet yerleştirilenler de var, Kiev’den ayrılmak istemeyenler de. Süreksiz müddet bu okulda kalanlar, çabucak sonrasında öteki inançlı kentlere tahliye ediliyor. Bu okula sığınanların çoğunluğunu yaşlılar oluşturuyor.
Binlerce kişinin ömrüne mal olan savaş, Ukraynalı sivillerin de ömrünü bilakis çevirmiş durumda. Burada kalan yaşlılar, tahminen de birinci sefer hayatlarında konutlarını terk etmek zorunda kalıyor.
‘Köydeki konutların yarısı yok oldu, yandı’
Kiev yakınlarındaki Pushcha-Vodytsya bölgesindeki çatışmalardan kaçarak bu okula gelen 73 yaşındaki Olya Marchenko, geldikleri yerin ağır bombardımana maruz kaldığını belirtti. Oğlu ve torunuyla meskenlerini terk etmek zorunda kaldığını söyleyen Marchenko, 4 gün evvel bu okula geldiğini lisana getirdi.
Bölgelerine yönelik atakların akabinde sığınaklarda saklandıklarını söz eden ve yaşadıklarını anlatırken göz yaşlarına boğulan Marchenko, “Köydeki konutların yarısı yok oldu, yandı. Ne elektrik vardı ne de gaz. Bizim konutumuza bir şey olmamıştı. Komşularımız bizim meskendeki sığınakta kalıyordu. Ne vakit bitecek?” tabirini kullandı.
Yaşadığı acı niçiniyle konuşmakta zorlanan Marchenko, Kiev’de hiç bir akrabasının olmadığını ve nereye gideceklerini bilmediğini söylemiş oldu.
Yalnızca 2 dakika ortasında bir ömür yaşadığı meskeni terk ettiğini anlatan Marchenko, şöyleki devam etti:
“Gönüller konutumuza geldi ve her insanın 2 dakika ortasında eşyalarını alarak hazır olmasını istedi. Bu kadar kısa vakitte ne alınabilir ki? O anda sığınaktaydık. Sığınaktan çıktık, otomobile bindik, oradan bizi diğer bir sığınağa götürdüler. daha sonra da buraya geldik.”
Marchenko ve milyonlarca Ukraynalı sivil, konutlarını terk etmiş durumda ve savaşın bedelini en ağır biçimde ödüyor.